همزمان با شروع سال تحصیلی صبح شنبه ۳ مهر ۱۴۰۰، معلمین ایرانی در بیش از ۴۰ شهر در سراسر کشور و در ۲۰ استان دست به اعتراض زدند. زنان در این اعتراضات بسیار فعال بودند.
معلمین ایرانی در استانهای تهران، فارس، کرمانشاه، اصفهان، زنجان، خوزستان، لرستان، ایلام، خراسان رضوی، خراسان شمالی، خراسان جنوبی، آذربایجان شرقی، کردستان، یزد، گیلان، کرمان، اردبیل، چهارمحال و بختیاری، مازندران، بوشهر و کهگیلویه و بویراحمد اعتراضاتی برپا کردند.
معلمین ایرانی از جمله به وضعیت غیرقابل تحمل شغلی و معیشتی خود و عدم اجرای طرح رتبه بندی و پرداخت پاداش بازنشستگان اعتراض داشتند. آنها شعار می دادند «معلم زندانی آزاد باید گردد»، «معلم داد بزن حقتو فریاد بزن»، «تا حقمون نگیریم سر کلاس نمیریم»، «معلم بیدار است از تبعیض بیزار است»،«نه تبعیض، نه سازش، رتبه بدون خواهش» و «اجرای رتبه بندی حق مسلم ماست.»
شهرهای تهران، کرمانشاه، شیراز، آبادان، مریوان، سقز، بجنورد، اصفهان، ماهشهر، ساری، کوهدشت، ایلام، اندیمشک، اشکنان، زنجان، مسیری، یزد، تربت حیدریه، شیروان، بهبهان، سنندج، خرمشهر، خرم آباد، اراک، اهواز، لامرد، یاسوج، ایذه، الیگودرز، نورآباد، شهربابک، تبریز، اردبیل، دلفان، بوشهر، کازرون و رشت از جمله شهرهای محل اعتراض معلمین در مقابل ساختمانهای دولتی بودند.
معلمین ایرانی از سال گذشته در حال اعتراض هستند اما رژیم آخوندی از پاسخگویی به درخواست های آنها تن زده است. با نزدیک شدن سال تحصیلی جدید، آنها اعتراضات خود را از سر گرفتند در سراسر ماه سپتامبر اعتراضات سراسری داشتند.
در روزهای ۲۷ شهریور و اول مهر، معلمین ایرانی در شهرهای مختلف اعتراضاتی برپا کردند. بیش از نیمی از معلمان ایران زنها هستند.
معلمین کارنامه سبز هم از سال گذشته در آزمون استخدام وزارت آموزش و پرورش قبول شده ولی استخدام نشده اند، بیش از ۲۰ روز است که در مقابل وزارت آموزش و پرورش در تهران اعتراض و تحصن دارند. معلمین از شهرستان ها به تهران آمده تا در این اعتراض شرکت کنند. آنها از شب تا صبح در جلوی وزارت آموزش و پرورش می مانند و به اعتراض خود ادامه می دهند. برخی از این معلمین کودکان خردسال خود را نیز به همراه آورده اند.
حقوق ماهانه معلمینی که در استخدام رسمی هستند به طور میانگین ماهانه ۴ میلیون تومان می باشد. معلمان با قراردادهای موقت بین یک تا دو میلیون تومان حقوق می گیرند. اغلب اوقات حقوق معلمین پرداخت نمی شود در حالی که خط فقر در ایران ماهانه ۱۴ میلیون تومان است.
