مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی مقاوم محبوس در زندان قرچک ورامین، همچنان از دسترسی به خدمات درمانی تخصصی محروم مانده است. این در حالی است که پزشکی قانونی صراحتاً بر ضرورت انجام روزانه جلسات فیزیوتراپی و کایروپرکتیک برای او تأکید کرده است.
بر اساس نظر متخصصان، ادامه این روند برای کاهش دردهای مزمن کمر و زانو و جلوگیری از تشدید بی‌حسی پا و اختلالات حرکتی حیاتی است. در صورت عدم پیگیری درمان، احتمال صدور حکم «عدم تحمل کیفر» برای او وجود دارد.
با این حال، مسئولان زندان قرچک به دلیل «محدودیت منابع»، از اعزام روزانه او خودداری کرده و تنها پیشنهاد داده‌اند که وی با ارسال نامه رسمی به قاضی پرونده پیگیری کند؛ نامه‌ای که دو هفته پیش ارسال شده اما تاکنون بی‌پاسخ مانده است.
اکبری منفرد پیش‌تر نیز با نظر پزشکی قانونی نیازمند جراحی فوری کمر و زانو معرفی شده بود، اما گذشت زمان و بی‌توجهی مسئولان باعث تشدید دردها و افزایش خطر بروز بی‌اختیاری ادرار و آسیب عصبی دائمی شده است.
این زندانی سیاسی که بیش از ۱۵ سال در حبس به سر می‌برد، یکی از قدیمی‌ترین زنان زندانی سیاسی در ایران پس از زینب جلالیان که حبس ابد دارد، محسوب می‌شود. خانواده او نیز از قربانیان سرکوب‌های خونین دهه ۶۰ هستند؛ دو برادرش در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۳ و برادر کوچک‌تر و خواهرش در تابستان ۱۳۶۷ اعدام شدند.
مریم اکبری منفرد که از سال ۱۳۸۸ به اتهامات سیاسی بازداشت و به حبس طولانی‌مدت محکوم شد. امروز علاوه بر تحمل حکم ۱۵ سال حبس که در مهرماه ۱۴۰۳ به پایان رسید، با حکم دو سال حبس جدید و چندین پرونده تازه روبه‌رو است. اتهامات جدید او از جمله «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به رهبری» به فعالیت‌هایش در افشای نقض حقوق بشر و شرایط غیرانسانی زندان‌ها مربوط می‌شود.