بامداد یک‌شنبه ۲۵ آبان‌ماه ۱۴۰۴ حکم اعدام شوکت ویسی در زندان دامغان به اجرا در آمد. اتهام منتسب به او در ارتباط با مواد مخدر بوده است.
در ایران تحت حاکمیت آخوندها، مهره‌های شبکه سپاه پاسداران که مقادیر عظیمی مواد مخدر قاچاق می‌کنند و جوانان ایران و خاورمیانه را معتاد و به نابودی می‌کشند، در زندان‌های رژیم به طور رسمی برای از بین بردن مقاومت زندانیان، مواد مخدر را به وفور در اختیار آنها قرار می‌دهند. عاملان این اقدامات نه تنها هیچ مجازاتی نمی‌شوند بلکه از زندگی فوق مرفه برخوردارند، در حالی که افراد بی‌پناهی مانند شوکت ویسی، که از سر فقر و بیکاری به این مسیر کشیده شده‌اند، محکوم به مرگ و اعدام می‌شوند.
ایران، رکورددار اعدام زنان در جهان
با اعدام شوکت ویسی در زندان دامغان شمار زنانی که از آغاز سال میلادی ۲۰۲۵ در ایران اعدام شده‌اند به ۵۲ نفر رسیده است؛ این رقم رکوردی بی‌سابقه در اعدام زنان در ایران محسوب می‌شود. در تمام سال ۲۰۲۴، ۳۴ زن در ایران اعدام شدند.
براساس اطلاعات ثبت شده توسط کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران، از سال ۱۳۸۶ تاکنون، حداقل ۳۱۵ زن در ایران اعدام شده اند.
در سال ۱۴۰۳ شمسی، ۳۸ زن در ایران اعدام شدند که نسبت به سال قبل ۹۰درصد افزایش نشان می دهد.
از زمانی که مسعود پزشکیان روی کار آمده است، رژیم آخوندی بیش از ۲۳۰۰ زندانی را اعدام کرده است.
سکوت و بی‌عملی در برابر قاتلان مردم ایران، سوخت‌رسانی به تروریسم، سرکوب و جنگ‌افروزی است. رژیم اعدام و ترور باید از جامعه جهانی طرد و پرونده نقض حقوق بشر و جنایات آن به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع شود.
