کمتر نامی در تاریخ آمریکا به اندازه‌ی سوزان بی. آنتونی طنین‌انداز و الهام‌بخش است. زنی پیشرو، آموزگار و اصلاح‌طلب که زندگی خود را وقف یکی از بنیادی‌ترین آرمان‌های بشری کرد: برابری زنان. تلاش‌های خستگی‌ناپذیر او نه‌تنها مسیر جنبش حق رأی زنان را دگرگون ساخت، بلکه معنای واقعی دموکراسی را در ایالات متحده بازتعریف کرد.
دوران کودکی و شکل‌گیری باورها
سوزان براونل آنتونی در ۱۵ فوریه ۱۸۲۰ در شهر آدامز، ماساچوست متولد شد؛ در خانواده‌ای کواکر که ارزش‌های برابری، عدالت و صداقت را می‌ستودند. پدر و مادرش، دنیل و لوسی آنتونی، او را به استقلال فکری و احساس مسئولیت اجتماعی تشویق می‌کردند؛ ارزش‌هایی که بعدها بنیان فعالیت‌های اجتماعی او شدند.
از همان کودکی، سوزان نابرابری میان زنان و مردان را زیر سؤال می‌برد و از خود می‌پرسید چرا زنان از تحصیل و حقوق برابر محرومند.
از آموزگاری تا کنشگری اجتماعی
سوزان بی. آنتونی فعالیت حرفه‌ای خود را به‌عنوان معلم آغاز کرد، اما خیلی زود با تبعیض آشکار دستمزدها روبه‌رو شد؛ او برای همان کار، حقوقی بسیار کمتر از مردان دریافت می‌کرد. همین تجربه، جرقه بیداری او شد. سوزان درک کرد که نابرابری جنسیتی نه یک اتفاق فردی، بلکه مسئله‌ای ساختاری در جامعه است.
در دهه‌ی ۱۸۵۰، او به جمع اصلاح‌طلبان بزرگ آن دوران پیوست و همکاری خود را با الیزابت کدی استنتون آغاز کرد؛ دو زنی که همکاری‌شان بعدها به نیرویی تعیین‌کننده در تاریخ آمریکا بدل شد.
مبارزه برای حقوق زنان
در روزگاری که زنان اجازه رأی دادن، مالکیت مستقل یا حتی سخن گفتن در مجامع عمومی نداشتند، سوزان بی. آنتونی با جسارت تمام به پیشگام جنبش برابری زنان تبدیل شد. او و استنتون در سال ۱۸۶۹ انجمن ملی حق رأی زنان را بنیان نهادند؛ سازمانی که هدف اصلی‌اش کسب حق رأی برای زنان از طریق اصلاح قانون اساسی بود.
آنتونی بی‌وقفه در سراسر ایالات متحده سفر می‌کرد. سخنرانی می‌کرد، همایش‌ها برپا می‌نمود و با سیاستمداران روبه‌رو می‌شد. نطق‌های پرشور و اراده شکست‌ناپذیرش برای او هم تحسین و هم دشمنی به همراه داشت.
در سال ۱۸۷۲، او با رأی دادن غیرقانونی در انتخابات ریاست‌جمهوری در شهر راچستر نیویورک، تاریخ‌ساز شد. پس از بازداشت و جریمه صد دلاری، از پرداخت آن امتناع کرد و گفت: ایستادگی در برابر ستم، اطاعت از خداست.
این اقدام نمادین، به نقطه عطفی در جنبش حق رأی زنان بدل شد و او را به نماد نافرمانی مدنی و شجاعت اخلاقی تبدیل کرد.
میراثی که جاودانه ماند
سوزان بی. آنتونی تا آخرین روزهای عمر، از آرمان برابری دست نکشید؛ هرچند پیروزی را به چشم ندید. او در سال ۱۹۰۶ درگذشت، چهارده سال پیش از تصویب اصلاحیه نوزدهم قانون اساسی آمریکا در سال ۱۹۲۰، که حق رأی را برای زنان تضمین کرد. این اصلاحیه بعدها به احترام او، اصلاحیه سوزان بی. آنتونی نام گرفت.
میراث او نه‌فقط در قانون، بلکه در وجدان تاریخی آمریکا زنده است. از تصویرش بر روی سکه یک‌دلاری گرفته تا مدارس، خیابان‌ها و بنیادهایی که نام او را بر خود دارند، همه یادآور زنی هستند که با اراده و ایمان، تاریخ را دگرگون ساخت.
زندگی سوزان بی. آنتونی نماد ایمان، پایداری و امید بی‌پایان است. او ثابت کرد که یک صدای مصمم می‌تواند نسل‌ها را بیدار کند. در جهانی که هنوز برای برابری تلاش می‌کند، پیام او همچنان زنده است:
حقوق مردان، نه بیشتر از آن؛ حقوق زنان، نه کمتر از آن.