در هشتاد و دومین هفته کارزار سراسری «سه شنبه های نه به اعدام» زندانیان در ۴۹ زندان کشور بار دیگر با صدای واحد مخالفت خود را با صدور و اجرای احکام اعدام اعلام کردند.
این کارزار که به ابتکار زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار آغاز شد، امروز به یکی از مهم‌ترین بسترهای مقاومت علیه احکام اعدام در ایران بدل شده است.
در بیانیه این هفته، زندانیان بر تداوم بی‌خبری از سرنوشت ۵ زندانی سیاسی محکوم به اعدام تأکید کردند؛ وضعیتی که به‌روشنی نقض فاحش حقوق بشر و اعمال فشار سیستماتیک بر زندانیان سیاسی را نشان می‌دهد.
افزون بر این، تأیید حکم اعدام شریفه محمدی، فعال کارگری و زندانی سیاسی، از سوی دیوان عالی کشور نیز در این کارزار برجسته شد؛ رخدادی که بار دیگر بی‌عدالتی و سرکوب بی‌رحمانه دستگاه قضایی رژیم ایران را آشکار می‌سازد.
اعتراض و تجمع خانواده های محکوم به اعدام
یکی از ویژگی های کارزار این هفته، حضور پررنگ خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام بود. مادران و پدران زندانیان سیاسی، با وجود فشارهای امنیتی و مشکلات معیشتی، تصاویر فرزندانشان را در دست گرفته و با شعار «نه به اعدام» بر ادامه دادخواهی پافشاری کردند. آنان در کلیپ تصویری خود اعلام کردند:
«امروز سه‌شنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۴، ما خانواده زندانیان سیاسی در حمایت از سه شنبه های نه به اعدام خواهان لغو احکام اعدام فرزندانمان و آزادی آنان هستیم. ۱۲ روز است که بچه‌های ما از زندان تهران بزرگ به قزلحصار منتقل شده‌اند، بدون تماس، بدون ملاقات و در بی‌خبری مطلق.
از میان خانواده‌های معترض، کلیپ منتشرشده از مادر اکبر دانشورکار بازتاب گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی یافت. او در حالی که تصویر فرزندش را در دست داشت، با صدایی لرزان و آمیخته به درد چنین گفت: «از آن زمان که پسرم را ربودند، قلبم شکست. پس از شنیدن این خبر دچار حمله قلبی شدم. همسرم نیز بیمار و ناتوان است؛ نمی‌تواند صحبت کند و قلبش در خطر است. من از سازمان‌های بین‌المللی عاجزانه می‌خواهم که به داد ما برسند.»
این سخنان، تصویری تکان‌دهنده و انسانی از سیاست اعدام و سرکوب را به نمایش گذاشت؛ سیاستی که نه تنها جان زندانیان را تهدید می‌کند، بلکه خانواده‌های آنان را نیز به ورطه بیماری، رنج و فروپاشی می‌کشاند.