سروناز احمدی، زندانی سیاسی، از تاریخ ۱۷ شهریور ۱۴۰۳ به دلیل مخالفت با درخواست مرخصی درمانی و تأخیر در دریافت داروهای مورد نیازش دست به اعتصاب دارو زده است.
وی که از مشکلات عصبی رنج می‌برد، چند روز قبل دوباره دچار حمله عصبی شد. با وجود وخامت حال جسمی و روحی، او همچنان به اعتصاب دارو ادامه می‌دهد.
این اعتصاب باعث شده که او از سردردهای شدید، بی‌خوابی مداوم و اسپاسم‌های عضلانی رنج ببرد. او اکنون در هفدهمین روز از اعتصاب داروی خود قرار دارد. سروناز احمدی با وجود وضعیت بد جسمی و روحی، از دریافت داروهای معمول و داروهای آرام‌بخش خودداری کرده که این امر به تشدید مشکلات جسمی‌اش منجر شده است و احتمال تکرار حملات عصبی برای وی وجود دارد.
در حمله نیروهای امنیتی به بند زنان زندان اوین، او دچار حمله عصبی شده و به بیمارستان منتقل شد. پس از بررسی پزشکان، اعلام شد که وی مشکوک به صرع است و باید خارج از زندان تحت درمان پزشکی قرار گیرد.
سروناز احمدی در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ دستگیر و مدتی بعد با قید وثیقه آزاد شد. او در تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ برای بار دوم در منزل محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان، دستگیر شد. شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران او را به پنج سال زندان به اتهام اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی و یک سال زندان برای تبلیغ علیه نظام محکوم کرد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۳.۵ سال کاهش یافت.
سروناز احمدی دارای مدرک کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی از دانشگاه علوم بهزیستی ولنجک است. زندانی کردن افراد بیمار، به‌ویژه کسانی که به بیماری‌های جدی مبتلا هستند، نقض آشکار اصول منشور جهانی حقوق بشر است و با معیارهای انسانی و اخلاقی مغایرت دارد.