سحر ثنایی: نسل امروز ایران می‌داند با این رژیم آینده‌ای ندارد،
پس برای آزادی می‌جنگدروز شنبه سوم آبان، اجتماع جوانان ایران آزاد ۱۴۰۴، با حضور گسترده جوانان حامی مقاومت ایران از اروپا، ایالات متحده، کانادا و استرالیا برگزار شد و نمایندگان بیش از ۳۰ انجمن جوانان از حوزه‌های گوناگون به بیان دیدگاه‌های خود پرداختند. این برنامه که در آستانه سالگرد قیام آبان ۱۳۹۸ و با حضور خانم مریم رجوی، برگزار گردید، به‌صورت زنده با گردهمایی‌های هم‌زمان در بن، لندن و زوریخ در ارتباط بود. سحر ثنایی روانکاو جوانان و نوجوانان، یکی از سخنرانان این اجتماع بود:
سلام به خواهر مریم عزیز. سلام به دوستانی که اینجا حضور دارند. چه جمع گرمی، واقعاً انرژی زیادی گرفتم. درود بر شما. البته که فکر میکنم شخص خواهر مریم به قدر کافی دلیل انگیزه هستند، حتماً شما هم با من موافق هستید.
از آنجایی که چهار نفر از اعضای خانواده من جان خودشان را در این مسیر گذاشتند، که پدر من یکی از آنها بود که در عملیات فروغ جاویدان شهید شد، من دو سال بیشتر سن نداشتم. خیلی سریع با این پدیده مقاومت و مجاهدین آشنا شدم.
من در جامعه‌ای بزرگ شدم که در واقع آموزش میدهند که هر کس به فکر خودش باشد، هر کس برای پیشرفت منافع شخصی خودش در تلاش باشد.
بعد از طرف دیگر با مجاهدین آشنا شدم که اعتقاد دارند به اینکه انسان وقتی در یک مسیر قدم بگذارد و برای یک هدف بزرگتر حاضر به فداکاری باشد، انرژی های زیادی آزاد میشود برای اینکه این هدف را پیش ببرد.
از خود تا فدا ، جایی که درد، به بیداری تبدیل میشود
وقتی بعنوان مثال پدر مونا را اعدام میکنند، مونا یک نقاشی از صحنه اعدام پدرش می کشد. معنای این چیست؟
ما در قیام ۱۴۰۱ به چشم دیدیم که رژیم در خیابان ها فقط ۸۰ کودک را کشت و در قیام آبان ۹۸ خیلی بیشتر از این بودند. آنها دقیقا همان نسل جوانی هستند، نسل فعالی که در کانون های شورشی هم برای حق و آزادی خودشان فعالیت میکنند. در واقع جوانان در ایران می دانند که در رژیم آخوندی با این حکومت هیچ آینده ای ندارند. نیمی از کودکان در ایران زیر خط فقر زندگی میکنند یعنی در واقع آنها از کودکی به چشم میبینند مادر و پدرشان با چه سختی و بدبختی تلاش میکنند درآمد نان شب را در بیاورند. سرکوب خواهران و مادران خود و از طرف دیگر شکنجه و اعدام را در جامعه می بینند. یعنی در واقع آنها خودشان میدانند که با این رژیم دیگر نمی شود آینده ای ساخت. و من فکر میکنم که این همان دلیلی است که چرا اینقدر جوانان و کودکان از این رژیم خشمگین هستند و حق هم دارند. چرا نباشند؟ و این خشمشان را میتوانند در اعتراضات و در خیابان ها نشان بدهند. من به یاد دارم در قیام ۱۴۰۱ خیلی از نوجوانان قبل از رفتن به خیابان ها وصیت نامه خودشان را می نوشتند. و فکر میکنم این دقیقا همان نقطه کلیدی است که با مجاهدین گره میخورد. چون چه کسی بهتر از مجاهدین می تواند در این زمینه برایشان الگو باشد و همین فداکاری و بها دادن برای آزادی را به آنها آموزش بدهد. و فکر میکنم فعالیت همین جوان ها در کانون های شورشی که الان خیلی بیشتر و بیشتر شده، خود نشان دهنده این است که این نسل چه حضور چشمگیری در ایران دارد. و فکر می کنم با این پشتیبانی که امروز از شما می بینند، حتماً موفق می شوند. خیلی ممنون.
