بامداد شنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۴، زهرا میرغفاری، زن ۴۳ ساله تُرک اهل هشترود، در زندان مرکزی تبریز اعدام شد.
او از حدود پنج سال پیش به اتهام جرایم مرتبط با مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود.
در بازرسی از انبار منزل او چهار کیلوگرم مواد مخدر کشف شده بود. او دارای دو دختر ۹ و ۱۳ ساله بود.
به‌رغم اجرای حکم، هیچ‌یک از رسانه‌های رسمی و خبرگزاری‌های نزدیک به قضاییه رژیم تا زمان تنظیم این گزارش خبر اعدام زهرا میرغفاری را منتشر نکرده‌اند.
در ایران تحت حاکمیت آخوندها، مهره‌های شبکه سپاه پاسداران که مقادیر عظیمی مواد مخدر قاچاق می‌کنند و جوانان ایران و خاورمیانه را معتاد و به نابودی می‌کشند، در زندان‌های رژیم به طور رسمی برای از بین بردن مقاومت زندانیان، مواد مخدر را به وفور در اختیار آنها قرار می‌دهند. عاملان این اقدامات نه تنها هیچ مجازاتی نمی‌شوند بلکه از زندگی فوق مرفه برخوردارند، در حالی که افراد بی‌پناهی مانند زهرا میرغفاری، که از سر فقر و بیکاری به این مسیر کشیده شده‌اند، محکوم به مرگ و اعدام می‌شوند.
ایران، رکورددار اعدام زنان در جهان
با اعدام زهرا میرغفاری در زندان مرکزی تبریز شمار زنانی که از آغاز سال میلادی ۲۰۲۵ در ایران اعدام شده‌اند به ۴۹ نفر رسیده است؛ این رقم رکوردی بی‌سابقه در اعدام زنان در ایران محسوب می‌شود. در تمام سال ۲۰۲۴، ۳۴ زن در ایران اعدام شدند.
براساس اطلاعات ثبت شده توسط کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران، از سال ۱۳۸۶ تاکنون، حداقل ۳۱۲ زن در ایران اعدام شده اند.
زنانی که به دست رژیم ملایان اعدام می شوند اکثرا خود قربانی خشونت خانگی و قوانین تبعیض آمیز خانواده هستند و بسیاری از آنها در دفاع از خود اقدام می کنند.
در سال ۱۴۰۳ شمسی، ۳۸ زن در ایران اعدام شدند که نسبت به سال قبل ۹۰درصد افزایش نشان می دهد.
از زمانی که مسعود پزشکیان روی کار آمده است، رژیم آخوندی بیش از ۲۲۰۰ زندانی را اعدام کرده است.
سکوت و بی‌عملی در برابر قاتلان مردم ایران، سوخت‌رسانی به تروریسم، سرکوب و جنگ‌افروزی است. رژیم اعدام و ترور باید از جامعه جهانی طرد و پرونده نقض حقوق بشر و جنایات آن به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع شود.