زندانی سیاسی راحله راحمی پورخانم راحمی پور در بند زنان زندان اوین از رسیدگی پزشکی مناسب محروم می باشد.
راحله راحمی پور ۷۲ساله از خانواده‌های دادخواه می باشد. وی از بیماری های متعددی رنج می برد و به رغم تأیید پزشکی قانونی مبنی بر عدم توانایی تحمل حبس، دوران محکومیت خود را در وضعیت جسمانی نامناسبی سپری می کند.
خانم راحمی‌پور سالهاست که برای روشن شدن حقیقت درباره ناپدید شدن برادر و برادرزاده‌اش که در دهه شصت در زندان بوده‌اند، تلاش می‌کند.
حسین راحمی پور، دندانپزشک، به همراه همسر باردارش در سال ۶۲ بازداشت شدند.
گلرو راحمی پور در زندان اوین به دنیا آمد. وی در حالی که ۱۵ روزه بود، تحت پوش انجام مراقبت‌های پزشکی از مادرش جدا شد و به او بازگردانده نشد. مقامات در فروردین ماه ۶۳ به خانواده راحمی پور اطلاع دادند که گلرو درگذشته است گواهی فوت یا محل دفن او را نشان ندادند.
در شهریور ماه ۶۳ نیز تلفنی به خانواده آنها اطلاع دادند که حسین راحمی پور نیز در جریان اعدام‌های دستجمعی مخالفان در دهه ۶۰ اعدام شده است. ولی رژیم ملایان هرگز محل دفن او را مشخص نکرد.
گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل، گلرو راحمی پور و پدرش را به‌عنوان ناپدید‌شده قهری اعلام کرده و از دولت ایران خواسته است تا در این رابطه پاسخگو باشد.
خانم راحمی پور در اوایل بهمن ماه، در پی حال نامناسب جسمانی به بیمارستان منتقل و پس از دو روز و انجام آنژیوگرافی قلب به زندان بازگردانده شد. در همین مدت چندین بار به بهداری منتقل شده اما هیچ درمان جدی برای او انجام نشده و وضعیت جسمانی او بسیار نگران کننده است.
راحله راحمی پور در تاریخ ۲۱ آبان ۹۸ توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل و پس از چندی آزاد شد. وی نهایتا به شش سال حبس محکوم شد و در اواخر آبان ماه سال جاری، پس از حضور در دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل حبس به زندان اوین منتقل شد. او متهم به «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی» علیه امنیت ملی است.
