بنا به گزارش رسانه‌های حکومتی، رژیم آخوندها در راستای گسترش جو رعب و وحشت در صدد است ۴۰۰ نیروی یگان حفاظت شهرداری را با عنوان «حجاب بان» با حقوق ماهانه ۱۲ میلیون تومان استخدام و در متروی تهران مستقر کند. (اعتماد آنلاین ۱۵ مرداد ۱۴۰۲)
وظیفة این نیروی سرکوبگر به گفته سرکرده‌های رژیم «تذکر لسانی و ممانعت از ورود بی‌حجاب‌ها و بدحجاب‌ها به مترو و در صورت مقاومت، معرفی آن‌ها به پلیس است.» (همان منبع)
پرداخت چنین حقوقی برای سرکوب زنان در حالی است که بنا بر مصوبه شورای عالی کار، حداقل دستمزد ماهانه کارگران برای سال ۱۴۰۲، کمتر از پنج میلیون تومان است و تورم و گرانی بی سابقه کارگران و زحمتکشان را به ستوه آورده است. صحنه های دردناک زنان و مردان و کودکانی که برای دست یابی به قوت لایموت تا کمر در سطلهای زباله خم شده‌اند، وجدان هر انسانی جز آخوندهای فربه حاکم و سرکردگان جنایتکار و دزد را که از انسانیت بویی نبرده اند به درد می آورد.
کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت همه جوانان آزاده میهن را به مقابله با اقدامات سرکوبگرانه علیه زنان و دختران شریف و مدافعان حقوق بشر و حقوق زنان را به محکوم کردن این اقدامات، تحت عنوان مبارزه با بدحجابی یا بی‌حجابی فرا می‌خواند.
دختران و زنان ایران در قیام ۱۴۰۱ با شعارهای «چه با حجاب چه بی حجاب پیش به سوی انقلاب» به درستی نشان دادند که دست یابی به برابری و حداقل حقوق زنان مانند دیگر مسائل در گرو سرنگونی فاشیسم دینی است و همچنان که خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت اعلام کرده است «نه به دین اجباری، نه به حجاب اجباری و نه به حکومت اجباری.»
شورای ملی مقاومت ایران-کمیسیون زنان
۱۶ مرداد ۱۴۰۲ (۷ اوت ۲۰۲۳)