در سکوت سنگین دیوارهای زندان دولت آباد اصفهان، داستانی از رنج و استثمار در جریان است که کمتر کسی از آن باخبر است.
زندان دولت آباد که در نزدیکی مراکزی همچون تالار فدک و کانون اصلاح و تربیت نوجوانان قرار دارد، نه‌تنها کمبودهای بهداشتی و شرایط اسفناک زیستی زیادی دارد، بلکه به عرصه‌ای برای بهره‌کشی از زنان زندانی نیز تبدیل شده است.
بر اساس اظهارات یکی از زنان آزادشده از این زندان، زندانیان زن در محیطی طاقت‌فرسا و غیربهداشتی زندگی می‌کنند؛ جایی که ۴۰ تا ۵۰ نفر در فضایی کوچک محبوس‌اند و برخی حتی از داشتن تخت محروم می باشند. کمبود امکانات اولیه، شیوع بیماری‌هایی همچون شپش در میان مادران و کودکان، آب سرد حمام، نبود مواد شوینده، و سختگیری‌های بی‌دلیل، تنها بخشی از مشکلاتی است که این زنان با آن روبه‌رو هستند.
اما این همه ماجرا نیست؛ در دل این رنج مضاعف، زنان زندانی مجبور به بیگاری در شرکتی به نام SNOVA شده‌اند—شرکتی که در سایه قراردادهای پرسود با سازمان زندان‌ها، از نیروی کار زندانیان بدون پرداخت مزد سوءاستفاده می‌کند. سود حاصل از این کار اجباری، نه به بهبود شرایط زندان، بلکه به جیب صاحبان قدرت و آقازاده‌هایی مانند محمدرضا دیانی سرازیر می‌شود، فردی که سابقه تحصیل در حوزه علمیه را دارد و در دولت روحانی نیز مسئولیت داشته است.
بهداشت در حد صفر؛ حمام با آب سرد و نبود ابتدایی‌ترین امکانات
این زندانی آزادشده در روایت خود از شرایط اسفناک بهداشتی زندان دولت آباد می‌گوید: «حمام رفتن فقط در روزهای مشخصی مجاز بود و اگر کسی نیاز فوری داشت، باید با مسئولان بحث می‌کرد تا اجازه بگیرد. حتی در صورت گرفتن اجازه، آب حمام همیشه سرد بود. در سرویس‌های بهداشتی مایع دستشویی وجود نداشت و زندانیان مجبور بودند با حداقل‌ترین امکانات ممکن، نظافت شخصی خود را حفظ کنند. در اینجا، حفظ سلامت بیشتر یک چالش است تا یک حق.»