ایندیرا گاندی، نخستین و تنها زن نخست‌وزیر هند، زنی با اراده‌ای قوی و میراثی پیچیده بود. او در ۱۹ نوامبر ۱۹۱۷ در شهر آلحه‌آباد به دنیا آمد و دختر جواهر لعل نهرو، نخستین نخست‌وزیر هند و یکی از چهره‌های اصلی جنبش استقلال این کشور بود. ایندیرا در فضایی سیاسی پرتنش و سرشار از آرمان‌های ملی‌گرایی بزرگ شد و از همان کودکی با ایده‌های خودمختاری، سکولاریسم و رهبری متمرکز آشنا شد.
او تحصیلات خود را در شانتینیکتان، آکسفورد و کالج سامرویل گذراند و از طریق کنگره ملی هند به خدمت عمومی کشیده شد، جایی که سرانجام در سال ۱۹۶۶ پس از درگذشت نخست‌وزیر لال بهادر شاستری به قدرت رسید. ایندیرا گاندی در دوران نخست‌وزیری‌اش (۱۹۶۶–۱۹۷۷ و ۱۹۸۰–۱۹۸۴) به نمادی جهانی از مقاومت و قدرت متمرکز تبدیل شد و سیاست‌های جسورانه و تصمیمات بحث‌برانگیزی را در هند رقم زد.
دوره زمامداری او با اصلاحات مهمی چون ملی‌سازی بانک‌ها، برنامه‌های انقلاب سبز و تمرکز بر کاهش فقر همراه بود. اما اعلام اضطراریه ۱۹۷۵–۱۹۷۷ دورانی که به حقوق مدنی و آزادی‌های مطبوعاتی معلق شد—انتقادهای گسترده‌ای را برانگیخت و همچنان نقطه عطفی در زندگی سیاسی او به شمار می‌رود.
با وجود گرایش‌های اقتدارگرایانه‌اش، گاندی به خاطر رهبری بی‌وقفه‌اش در جنگ هند و پاکستان ۱۹۷۱ که به شکل‌گیری کشور بنگلادش منجر شد، و چشم‌اندازش برای هند خودکفا، تحسین می‌شد. اغلب به عنوان «بانوی آهنین هند» توصیف می‌شود که خود را از رهبرانی مانند وینستون چرچیل برای استقامت و مهاتما گاندی برای وطن‌پرستی الگوبرداری کرد، اگرچه روش‌های او اغلب از هر دو متفاوت بود.
زندگی او به طرز تراژیکی در سال ۱۹۸۴ به پایان رسید، زمانی که توسط محافظان سیک خود پس از عملیات جنجالی بلو استار که علیه جدایی‌طلبان سیک در معبد طلایی امرتسار انجام داد، ترور شد.
ایندیرا گاندی یکی از بحث‌برانگیزترین اما تاثیرگذارترین چهره‌های تاریخ هند باقی مانده است—زنی که در دنیای مردسالار قدرت عظیمی به دست آورد، سرنوشت سیاسی خود را رقم زد و مسیر هند مدرن را برای همیشه تغییر داد.