ادیت پیاف (۱۹ دسامبر ۱۹۱۵ – ۱۰ اکتبر ۱۹۶۳) یکی از ماندگارترین صداهای تاریخ موسیقی جهان است؛ خواننده‌ای فرانسوی که احساسات خام و صدای پرشورش، روح پاریس را در خود متجلی کرد. او با نام اصلی ادیت جووانا گاسیون در محله‌ی بل‌ویل پاریس به دنیا آمد و از دل فقر و دشواری برخاست تا به نمادی جهانی از عشق، رنج و استقامت تبدیل شود.
پیاف هنگامی که در خیابان‌ها آواز می‌خواند، توسط صاحب کاباره‌ای به نام لویی لوپله کشف شد و خیلی زود با اجراهای پرشور و ترانه‌های فراموش‌نشدنی‌اش همچون زندگی به رنگ صورتی، نه، من هیچ چیز را پشیمان نیستم و سرود عشق به شهرت رسید. موسیقی او، که اغلب آمیخته با اندوه و دلتنگی بود، بازتاب زندگی پر فراز و نشیب و عشق‌های پرشورش به شمار می‌رفت.
او که به نام مستعار لا موم پیاف به‌معنای «گنجشک کوچولو» شناخته می‌شد، مرزهای موسیقی شانسون فرانسه را درنوردید و به چهره‌ای بدل شد که خودِ روح فرانسه را نمایندگی می‌کرد. با وجود بیماری‌های جسمی و رنج‌های عاطفی، تا واپسین سال‌های عمر به اجرا ادامه داد و میراثی ماندگار از خود بر جای گذاشت که هنوز الهام‌بخش نسل‌های هنرمند است.
ادیت پیاف در ۱۰ اکتبر ۱۹۶۳ در ۴۷ سالگی درگذشت، اما صدای او — لطیف و در عین حال قدرتمند — همچنان یکی از بزرگ‌ترین صداهای قرن بیستم باقی مانده است. داستان زندگی او تنها سرگذشت یک خواننده نیست، بلکه روایت زنی است که درد را به شعر و اندوه را به آواز بدل کرد.
