آرمیتا پاویر دانشجوی رشته زیست‌شناسی سلولی و مولکولی دانشگاه مدنی با حکم دادگاه انقلاب آذرشهر به اتهام تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری و مقامات در مجموع به بیست و دوماه و هفده روز حبس محکوم شد.
او روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۲ بازداشت شد و در زندان تبریز تحت شکنجه های روحی و با شدیدترین محدودیتها در حبس است. و در این مدت با محدودیت و فشار روحی بسیاری مواجه شده است و با وجود رد اتهامات انتسابی بنا بر حکم دادگاه با عدم اظهار پشیمانی و رد عفو به اشد مجازات محکوم شده است.
این فعال دانشجویی دانشگاه تبریز، به صورت غیرحضوری، در حالی که اجازه تعیین وکیل و امکان دفاع حقوقی نداشته، محاکمه شده است.
آرمیتا از ۷ بهمن اعتصاب غذای خشک شروع کرد و از ۱۲بهمن اعتصاب غذای تر را ادامه می دهد. وی درهفدهمین روز اعتصاب غذای خود طی تماسی از زندان مرکزی تبریز به خانواده‌اش گفت «حتی به قیمت مرگم کوتاه نخواهم آمد.»
وی در قسمت دیگری از تماسش گفت «به قاضی هم گفتم وقتی گفت ۷۵۰ صفحه پرونده داری، گفتم در این ۷۵۰ صفحه پرونده یک اتهام نشر اکاذیب نتوانسته‌اید به من بزنید، برای این که همه حرف‌های من مستند و واقعیت است.»
قاسم بعدی، وکیل دادگستری در تبریز نوشته است: بر اساس فایل صوتی که از طرف آرمیتا پاویر بصورت اختصاصی به دست ما رسیده، مسئولین زندان درصدد انتقال وی به بیمارستان رازی (مرکز بیماران روانی تبریز) هستند. همچنین گروهی از زنان در زندان تبریز به اعتصاب غذای آرمیتا پیوسته اند.»
آرمیتا پاویر روز ۹ آبان ۱۴۰۱ نیز در جریان قیام سراسری مردم ایران بازداشت و ۱۷ آذر ماه همان سال با تودیع وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی آزاد شده بود.
مجنون‌انگاری زندانیان سیاسی اقدام غیرقانونی نهادهای امنیتی برای اعمال شکنجه بیشتر
شواهد نشان می‌دهند در قریب به اتفاق همه موارد، زندانیان سیاسی بدون طی تشریفات قانونی با هدف افزایش آزار و اذیت به بهانه ابتلا به بیماری روانی به بیمارستان روانی منتقل شده‌اند.
