گزارش ماه آوریل ۲۰۲۴: زنان ایران کارزار سرکوبگرانه تحمیل حجاب را شکست می دهند

مقاومت تمام عیار زنان ایران با پرداخت بهای سنگین کارزار سرکوبگرانه تحمیل حجاب اجباری را به شکست می کشاند

در ماه آوریل شاهد دور جدیدی از سرکوب زنان در ایران به بهانه حجاب اجباری بودیم. بازگشت کشت های ارشاد به خیابانها و دستگیری و ضرب و شتم زنان با وحشیگری که موجب اعتراضات حتی باندهای داخلی رژیم شد.

این دور سرکوب بعد از اظهارات علی خامنه ای ولی فقیه ملایان در ۱۵ و ۲۲ فروردین کلید خورد. وی گفت که حجاب یک واجب شرعی و قانونی است و از همه «مسئولین و آحاد مردم و آمرین به معروف و ناهیان از منکر» خواست که در این زمینه وظیفه خودشان را انجام بدهند.

بلافاصله بعد از فرمان خامنه ای، فرمانده نیروی انتظامی رژیم اعلام کرد که از روز ۲۵ فروردین برخورد با زنانی که حجاب اجباری را رعایت نکنند «در همه معابر و اماکن عمومی با جدیت بیشتر دنبال خواهد شد.» بعداً نمایندگان خامنه ای در منابر نماز جمعه اعتراف کردند که مسئله حجاب یک تهدید امنیتی برای رژیم است و خطر براندازی را در بر دارد.

خانم مریم رجوی در این رابطه اعلام کرد: «خامنه‌ای در هراس از قیام و در باتلاق بحرانهای گریبانگیر رژیمش دوباره با حربه حجاب اجباری در صدد سرکوب زنان است که نقش پیشتازی در مبارزه علیه این رژیم ضدبشری ایفا کرده و می کنند.»

وی افزود: «هدف، اعمال اختناق در کل جامعه و ممانعت از شکل گیری قیام است. اما دیگر کار از کار این رژیم گذشته است. مردم ایران و به‌ویژه جوانان و زنان شورشگر برای سرنگونی این رژیم، عزم جزم کرده‌اند. هیچ سرکوب و بگیر و ببند و شکنجه و اعدام و جنگ‌افروزی راه چاره این رژیم به آخر خط رسیده نیست.»

اکنون در پایان ماه آوریل یعنی ظرف کمتر از سه هفته، زنان و مردم ایران با پرداخت بهای سنگین، با مقاومت و ایستادگی در برابر نقض حق مسلم زنان برای انتخاب آزادانه پوشش، این دور از بسیج رژیم را نیز به شکست کشانده و آن را وادار به عقب نشینی کردند. 

بسیج انبوه مأموران مشابه روزهای قیام ۱۴۰۱

کارزارهای تحمیل حجاب اجباری به زنان ایران همواره گواهی بر خشونت حکومتی علیه زنان و دختران ایران بوده است. در این دور از سرکوب زنان به بهانه «بدحجابی» و «بی حجابی»، کارگزاران رژیم اعتراف کردند که حداقل ۳۲ وزارت خانه و نهاد دولتی در رابطه با تحمیل حجاب اجباری باید وارد شوند و نیروی انتظامی را در صحنه تنها نگذارند.

اما در کارزار اخیر موسوم به «طرح نور»، ضرب و شتم و خشونت علیه زنان ابعاد بی سابقه ای به خود گرفت.

تعداد انبوه مأمورانی که رژیم به خیابانها گسیل کرد مثل دوران قیام ۱۴۰۱ بود. موتورسواران یکان ویژه و خودروهای مخصوص سرکوب اعتراضات با حرکت گروهی در خیابان ها می‌خواستند رعب و وحشت ایجاد کنند. مثل دوران قیام، مأموران گله ای حرکت می کردند و در گروه های ۱۰-۱۵ نفره به یک نفر هجوم می بردند. لباس شخصی ها همیشه حضور داشتند برای اینکه غیرقانونی ترین شکل رفتار را مرتکب شوند و نهایتاً رفتارشان به اسم هیچ سیستمی ثبت نشود و به مردم منتسب کنند.

در ایستگاه‌های مترو، اکثر مامورانی که لباس فرم به تن داشتند مشغول تصویربرداری از زنانی بودند که حجاب اجباری نداشتند. در یک گزارش از ایستگاه مترو تجریش در تهران، مأموران یکان حفاظت مترو به زنان تذکر حجاب می دادند و نیروی انتظامی در ورودی حتی کیف افراد را بازرسی می‌کردند.

نیروهای انتظامی با همکاری نهادهای امنیتی بیش از ۱۰۰ مدیر مرکز تجاری را وادار به امضای یک تعهد نامه کردند و از مدیران خواستند به وسیله بلندگوهای مجتمع تذکرات لازم را در خصوص لزوم رعایت حجاب پخش کنند و تابلوهای تبلیغاتی با مضمون رعایت حجاب اجباری در ورودی مجتمع نصب کنند.

تنها در روز اول اجرای این طرح حداقل ۵۰۰ زن در تهران دستگیر شدند. (روزنامه حکومتی اعتماد، ۳۰ فروردین ۱۴۰۳)

کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران طی فراخوانی در روز ۲۳ فروردین، زنان و مردان ایران را به مقابله قاطع و ایستادگی در برابر دور جدید سرکوب زنان توسط رژیم آخوندی فرا خواند و از ارگان های بین المللی به ویژه گزارشگر ویژه خشونت علیه زنان در ملل متحد خواستار محکومیت اقدامات زن ستیزانه رژیم ملایان شد.

خشونت حکومتی علیه زنان و دختران در خیابان‌ها

زنان بازداشت شده، صحنه های دستگیری را همراه با ضرب و شتم، توهین و آزار جنسی،‌ استفاده مأموران از شوکر و باتوم و حتی تحریک به منظور ایجاد درگیری فیزیکی توصیف کردند.

خانم جوانی با انتشار تصویری از ساعدش که در اثر ضرب و شتم کبود شده بود در شبکه ایکس در یک کلیپ صوتی گفت: خیلی حالم بده اصلاً نمیتونم حرف بزنم. امروز دم مترو منو گرفتن بردنم. ولی چون تعهداتم بیشتر از دو تا بود تعهد سوم ازم گرفتن. شلاقم زدن. چقدر کتک خوردم. چقدر توی سرم زدن. چقدر موهامو کشیدن. خیلی حالم بده. خیلی.

در تهران دختری ۱۷ساله را در خیابان ولیعصر تقاطع عباس‌آباد به طرز وحشتناکی دستگیر کردند و با خود بردند. او در حالی که نرده های کنار خیابان را گرفته بود گریه می کرد. یک مأمور زن با مشت روی دستش کوبید و مأمور مرد با دستانش مشت دخترک را باز کرد و در حالی که موهایش را می کشید به داخل ون پرتاب کرد.

در یک گزارش دیگر آمده بود که یک زن بر اثر ضربه لگد مأمور از پشت سر، کلیه اش پاره شد.

در بلوار کریم خان یک خانم هموطن را که حجاب اجباری نداشت به صورت خشونت آمیزی دستگیر کردند. وی ابتدا توسط مأموران لباس شخصی احاطه شد، اما پس از مقاومت او و اعتراض عابران، مأموران نیروی انتظامی با لباس فرم اقدام به فحاشی کرده و  وی را با ضرب و شتم به ماشین ون منتقل کردند.

در خیابان الوند نیز زنی دیگر توسط مأموران لباس شخصی بازداشت شد. به همراه این زن، مرد همراهش که به مأموران لباس شخصی اعتراض کرد بازداشت شد. همزمان مأموران نیروی انتظامی عابران را پراکنده می کردند و تلفن همراه نفرات را برای جلوگیری از تصویر برداری از این صحنه تفتیش کردند.

خانمی گفت: بعد از تذکری که به خاطر شالم به من دادند یک دقیقه طول نکشید که صدای جیغ و فریاد یک دخترخانم را شنیدم. یک زن چادری و یک مأمور انتظامی دختر را از داخل پاساژ‌ بیرون کشیدند و با زور سوار ون کردند. صحنه وحشتناکی بود.

در یک ویدئوی منتشر شده در شبکه های اجتماعی، یک مرد بدن آسیب دیده همسرش را نشان داد و گفت: «ما را از جنگ اسرائیل می ترسانید؟ ما هر روز بدتر از جنگ را داریم در خیابان ها تجربه می کنیم. همسرم را بخاطر حجاب روی زمین کشیدند و ساعت و طلاهایش را دزدیدند.»

در شهر فومن استان گیلان، یک دختر ۱۴ساله را بازداشت و پس از اعتراض مردم سعی کردند با شلیک هوایی معترضان را متفرق کنند.

در عظیمیه کرج مأموران گشت ارشاد یک دختربچه ۱۲ساله را بازداشت کردند و حتی به مادر این کودک اجازه ندادند سوار ون پلیس شود و او را تنها به بازداشتگاه منتقل کردند.

دینا قالیباف، خبرنگار و فعال دانشجویی، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت در ایستگاه مترو صادقیه به دلیل مخالفت با دستور مأموران برای رعایت پوشش اجباری، با شوکر وضرب و شتم که همراه با تعرض جنسی بوده،‌ بازداشت و پس از چند ساعت آزاد شد. روز بعد وی به دلیل انتشار روایت بازداشت خشونت آمیز و تعرض جنسی مأموران به او، در منزلش دستگیر و به زندان اوین منتقل کردند. 

اعمال فشار به دانشجویان و دانش آموزان دختر

خبرنامه دانشگاه امیرکبیر اول اردیبهشت ۱۴۰۳، اعلام کرد برخوردهای امنیتی و سرکوبگرانه با دانشجویان این دانشگاه به بالاترین سطح خود در ده سال اخیر رسیده است.

مأموران حراست دانشگاه، تنها در یک درب ورودی از ورود بیش از ۲۰ دانشجو به دلیل پوشش «نامطلوب» جلوگیری کردند. این وضعیت در سایر دربهای دانشگاه امیرکبیر بوجود آمده بود.

حراست دانشگاه، شرط ورود به دانشگاه را برای دختران، پوشیدن اجباری چادر اعلام کردند. آنها به دختران می گفتند یا باید چادرهایی که جلوی در موجود است را بپوشید و وارد شوید یا برگردید.

فضای دانشگاه الزهرا که پیشتر دوربین‌های تشخیص چهره در محل ورودی و خروجی نصب شده بود، با اجرای طرح نور، برای دانشجویان امنیتی‌تر شد و تصاویر صف‌های بلند در مقابل گیت ورودی دانشگاه در رسانه‌های اجتماعی به گردش در آمد.

همچنین کانال تلگرامی دانشجویان پیشرو از ارسال پیامک های تهدیدآمیز حجاب اجباری برای دانشجویان دانشگاه ملایر خبر داد.

تحریم کلاس‌های دانشگاه

پس از جلوگیری از ورود حداقل ۲۰۰ دانشجو به دانشگاه امیرکبیر به دلیل «پوشش نامناسب»، دانشجویان این دانشگاه دست به اعتصاب و تحریم کلاسها زدند.

طی روزهای یکشنبه و دوشنبه دوم و سوم اردیبهشت ۱۴۰۳، بیش از ۲۰۰ تن از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در اعتراض به برخوردهای سرکوبگرانه روزهای گذشته ماموران حراست به‌دلیل پوشش دانشجویان، دست به اعتصاب زده و از حضور در کلاس‌های درس سرباز زده‌اند.

این اعتصاب در دانشکده‌های مهندسی کامپیوتر، مهندسی انرژی، مهندسی صنایع، مهندسی نساجی و ریاضی علوم کامپیوتر آغاز شده و تعداد زیادی از کلاسهای دانشکده‌های مهندسی پزشکی، مهندسی شیمی، مهندسی دریا و مهندسی معدن نیز تشکیل نشده اند.

هتک حرمت دختران دانش‌آموز 

روز اول اردیبهشت ۱۴۰۳، در دبیرستان دخترانه شبانه‌روزی در شهرستان دلگان مدیر مدرسه دانش آموزان دختر بلوچ کلاس دوازدهم را به صف کرده و به بهانه تنگی شلوار، اقدام به قیچی کردن شلوار آنها جلوی چشمان سایر همکلاسی هایشان کرد. (سایت خبری حال وش، ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳)

همچنین معاون پرورشی آموزش و پرورش رژیم اعلام کرد که ۱۶طرح عفاف و حجاب در ۶۰۰ هزار مدرسه دخترانه در حال اجراست. (روزنامه حکومتی عصر ایران، ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳)

روز دوشنبه ۲۷ فروردین، معاون آموزشی یکی از مدارس متوسطه ناحیه ۱ سنندج، قبل از شروع کلاسهای درسی به دانش آموزان و معلمان شفاهاً اخطار داده است که در صورت عدم رعایت حجاب اجباری، خانواده دانش آموزان باید جریمه نقدی پرداخت کنند.

در یکی دیگر از مدارس سنندج، حراست این مدرسه به معلمان تذکر داده است که حتی در خارج از فضای مدارس، یعنی در خیابان و تفرجگاه ها، عدم رعایت حجاب اجباری در استخدام رسمی معلمان «قراردادی» تأثیر خواهد گذاشت.

اقدامات رژیم برای تحمیل حجاب اجباری غیرقانونی است

اقدامات نیروی انتظامی رژیم، از جمله اعزام گشت های ارشاد و هجوم به زنان و دختران در خیابانها، ضرب و شتم و دستگیری آنها حتی بر اساس قوانین خود رژیم ملایان هم غیرقانونی است.

هیچ قانونی در مورد حجاب اجباری در رژیم آخوندی وجود ندارد. لایحه ای که برای تحمیل حجاب اجباری از سال قبل در مجلس رژیم در دست بررسی است هنوز به تصویب شورای نگهبان نرسیده است. لذا، اجرایی کردن آن که از سال قبل با تکنولوژی تشخیص چهره، مصادره خودروها، ارسال میلیون ها پیامک و صدور احکام غیرمتعارف مثل، حبس و تبعید و شستن مردگان و نظافت اماکن عمومی و جریمه های سنگین برای متخلفان اقدامی کاملاً غیرقانونی حتی بر اساس قوانین خود رژیم بوده و هست.

علاوه بر این، به گواهی متخصصین جرم شناسی و حقوق جزای خود رژیم، اقدامات نیروی انتظامی در خصوص توقیف خودروها، گرفتن تعهد از افراد در موضوع حجاب، پلمب مغازه‌ها، ممانعت از حضور افراد در محیط‌های عمومی و ارسال پیامک‌ها برای مردم هیچ مستند قانونی ندارد. تمام این اعمال هم غیرقانونی است. نیروی انتظامی حتی حق دادن تذکر لسانی را هم ندارد. شورای امنیت کشور، ستاد امر به معروف و نهی از منکر، ستاد حجاب و عفاف و شخص وزیر کشور قانونگذار نیستند و نمی‌توانند برای افراد و نهادها و مغازه‌ها حق و تکلیف قانونی ایجاد کنند.

نیروی انتظامی تنها این حق را دارد که شخص را به دادگاه معرفی کند و لاغیر. نکته مهم این که نیروی انتظامی حق بازداشت افراد، نگهداشتن زنان و بانوان در کلانتری و فلان مقر و مرکز و… را ندارد. (روزنامه حکومتی روزنو، ۲۶ فروردین ۱۴۰۳)

«نگه داشتن زنان و‌ دختران برخلاف رضایت ایشان در محل‌های مزبور، مصداق جرم بازداشت غیرقانونی است و به استناد ماده ۵۸۳ تعزیرات یک تا سه سال حبس دارد.» (حساب گروه مشاوران حقوقی دادبان، شنبه ۲۵ فروردین ۱۴۰۳)

سوءاستفاده رژیم ملایان از دین

خامنه ای ولی فقیه رژیم در سخنرانی خود قید کرد که «حجاب حکم مسلم شرعی است و نمی‌توان از آن صرف نظر کرد.» این اظهارات ادامه سوءاستفاده خمینی از دین برای تحمیل حجاب اجباری و سرکوب زنان به منظور سرکوب کل جامعه از همان سال ۱۳۵۷می باشد.

شورای ملی مقاومت ایران در سال ۱۳۶۶ طرح حقوق و آزادی‌های زنان را به تصویب رساند و در آن بر حق زنان برای انتخاب آزادانه پوشش تأکید کرد. خانم مریم رجوی نیز مکرراً در سخنرانی های خود تأکید کرده اند که هر آنچه از جنس اجبار و تحمیل و فشار باشد، اسلام نیست. چرا که در قرآن آمده است «لااکراه فی الدین»، در دین هیچ اجباری نیست.

همچنین خانم رجوی در سخنرانی روز جهانی زن در مارس ۲۰۲۴ خطاب به زنان و دختران ایران گفتند که شعار «نه به دین اجباری، نه به حجاب اجباری، و نه به حکومت اجباری» را در سراسر ایران و جهان طنین افکن کنند.

باید تأکید کرد که در هیچ کجای اسلام نیامده است که کسی مجاز است به دلیل پوشش به زنی تعرض کند، او را دستگیر کرده و مورد ضرب و شتم قرار بدهد و به قتل برساند. این حرکت غیرانسانی بر ضد اسلام و مسلمانی است. بنا به تصریح همه قوانین حقوق بشر و همه مذاهب، حق انتخاب پوشش یک انتخاب فردی است که هیچ فرد یا مرجعی حق تحمیل نوع خاصی از پوشش را بر هیچ زنی ندارد.

محکومیت آپارتاید جنسی و جنایت علیه بشریت از سوی مراجع مدافع حقوق بشر

پروفسور جاوید رحمان، گزارشگر ویژه ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، در گزارش خود به پنجاه و پنجمین اجلاس شورای حقوق بشر، بر تداوم قوانین و اقدامات سختگیرانه ای که آپارتاید جنسیتی را تداوم می بخشد، حقوق و حیثیت زنان و دختران ایرانی را به شدت نقض می کند، تاکید نمود. او گفت که اینها شامل سیاست های حجاب اجباری، قوانین تبعیض آمیز بر اساس جنسیت، و نظارت ارگانهای حکومتی بر پوشش و رفتار زنان می باشد.

علاوه بر این، او رواج خشونت علیه زنان و دختران که توسط قوانین و عملکرد زن ستیزانه تسهیل می شود، را محکوم کرد و خاطرنشان ساخت که علیرغم اعتراضات بین المللی، از عاملان چنین خشونتی اغلب حسابرسی نشده، امری که به چرخه معافیت از مجازات کمک می کند.

هیئت بین المللی حقیقت یاب در گزارش خود اعلام کرد که مجازات عدم رعایت (حجاب اجباری) افزایش یافته است. این در بحبوحه یک کارزار گسترده‌تر برای آزار و اذیت، تهدید، پیگرد و خشونت علیه زنان و دخترانی که به طور علنی از چنین هنجارهایی سرپیچی می کنند و کسانی که از آنها حمایت می کنند، به ویژه مردان.

تکان دهنده ترین و مفصل ترین گزارش اما گزارشی بود که عفو بین الملل منتشر کرد. این سند حاوی شهادت 46 زن و مرد است که محدودیت ها و فشارهای اعمال شده بر آنها توسط کارزار تحمیل حجاب اجباری را توصیف می کنند.

عفو بین‌الملل گفت که این شهادت‌ها «نگاهی ترسناک به تشدید آزار و شکنجه زنان و دختران توسط مقامات (رژیم) ایران ارائه می‌کند، که برای از بین بردن مقاومت شجاعانه آنها در برابر قوانین توهین‌آمیز، تحقیرآمیز و تبعیض‌آمیز حجاب اجباری در کشور طراحی شده است.»

عفو بین‌الملل گفت که قربانیان تنها به دلیل استفاده از حق خود در مورد استقلال بدن و آزادی بیان، مذهب و عقیده از طریق سرپیچی از قوانین حجاب اجباری هدف قرار گرفته‌اند.

این گزارش حقایق و شهادت‌هایی را از ژانویه ۲۰۲۳ گردآوری کرده است که در آن زنان و دختران در معرض توقف پلیس و/یا تعقیب کیفری و سایر بدرفتاری‌ها قرار گرفته‌اند که منجر به مصادره خودسرانه خودرو، جریمه نقدی، کلاس‌های اجباری «اخلاق» و همچنین شلاق و مجازات‌های حبس و تهدید شده است.

بسیاری از آنها از دسترسی به آموزش، اشتغال، حمل و نقل عمومی و سایر خدمات عمومی محروم شدند.

این مراجع مدافع حقوق بشر، رژیم ملایان را به دلیل تبعیض علیه زنان و نقض حقوق آنها، که برخی از آنها معادل جنایت علیه بشریت است، محکوم کردند.

شکست رژیم در کارزار جدید تحمیل حجاب اجباری

رژیم آخوندی امسال نیز مثل سال قبل در کارزار وحشیانه تحمیل حجاب اجباری به زنان و دختران ایران شکست خورد. فرماندهی نیروی انتظامی سرکوبگر رژیم طی اطلاعیه ای در روز ۴ اردیبهشت اعلام کرد که «طرح نور» به سمت هوشمندسازی پیش خواهد رفت.

در نماز جمعه های روز ۷ اردیبهشت (۲۶ آوریل) رژیم مجبور شد برای مقابله با واکنش های شدید اجتماعی علیه اقدامات بیرحمانه نیروی انتظامی در خیابان ها و میادین شهر علیه زنان و دختران بی گناه، نمایش تشکر از نیروی انتظامی راه بیاندازد.

البته از آنجایی که تحمیل حجاب اجباری یک پایه سرکوب رژیم همپای با اعدام های بی وقفه است، این چیزی نیست که رژیم بتواند از آن دست بردارد. همانطور که سعیدی امام جمعه خامنه‌ای در قم در روز ۲۵ فروردین اعتراف کرد اگر «منفعلانه» برخورد کنند «(دشمن) در اندیشه طرح کلان براندازی» رژیم ملایان است. (تلویزیون حکومتی قم، ۲۵ فروردین ۱۴۰۳) یعنی مسئله حجاب برای رژیم بعد امنیتی و سیاسی دارد.

اما خواسته زنان ایران محدود به آزادی انتخاب پوشش نیست. آنها به خوبی میدانند که حقوق انسانی آنها، کمااینکه حقوق انسانی همه آحاد ملت ایران، تنها از طریق تغییر رژیم و سرنگونی رژیم زن ستیز آخوندی محقق می شود.

شعار زنان ایران «زن، مقاومت، آزادی» است. آنها به کانون های شورشی می پیوندند، سازمان می یابند، و برای پیشتازی و رهبری سرنگونی رژیم در قیام نهایی ملت ایران آمادگی کسب می کنند.

مردم آزادیخواه جهان در کنار زنان و مردم ایران می ایستند و مبارزه مقدس آنها برای آزادی را به رسمیت می شناسند.