فراخوان به توقف اعدام ها
روز سه شنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۳، خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام در مقابل زندان اوین دست به تجمع زدند. خانواده های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، عکس های عزیزانشان را در دست گرفته و خواهان لغو حکم اعدام آنها شدند.
خانواده های زندانیان سیاسی همچنین پلاکاردهایی با نوشته های نه به اعدام و لغو حکم اعدام در دست داشتند.
در آذر ماه ۱۴۰۳، شش تن از زندانیان سیاسی وحید بنی عامریان، پویا قبادی بیستونی، بابک علیپور، سیدابوالحسن منتظر، سیدمحمد تقوی و علی اکبر دانشورکار به اتهام «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران» به اعدام، زندان و تبعید محکوم شدند.
روز ۴ بهمن ۱۴۰۳، سازمان عفو بین‌الملل در سایت رسمی خود خبر داد که شش تن از زندانیان سیاسی به نام‌های اکبر دانشورکار، سیدمحمد تقوی سنگ‌دهی، بابک علیپور، پویا قبادی بیستونی، وحید بنی‌عامریان و سیدابوالحسن منتظر، که ۱۰ آذرماه از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اتهام «بغی از طریق عضویت در گروه‌های مخالف حکومت جمهوری اسلامی » به اعدام محکوم شدند، در خطر اجرای حکم قرار دارند.
عفو بین الملل تأکید کرده است که این محاکمه با اتهامات شکنجه و بدرفتاری برای گرفتن اعترافات اجباری همراه بوده و این مسئله خدشه جدی به عدالت و شفافیت وارد کرده است. این افراد اتهامات استفاده از سلاح علیه دولت را بارها رد کرده‌اند.
گسترش جنبش کارزار نه به اعدام
در همین روز ۵۴مین هفته از کارزار سه شنبه های نه به اعدام با اعتصاب غذای زندانیان برپا بود. این کارزار هم اکنون به ۳۵ زندان گسترش یافته است و بند زنان زندان اوین، زندان لاکان رشت و زندان عادل آباد شیراز نیز در آن فعالانه شرکت دارند.
در بیانیه این هفته زندانیان آمده بود: «کارزار نه به اعدام در سراسر ایران و اعتصاب غذای سه‌شنبه‌های زندانیان، در حال تبدیل شدن به یک کنش همگانی است و هر هفته نیز گسترش می‌یابد. باشد که این کارزار، کمک ناچیزی به مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی مردم و جوانان دلیر و بی‌باک برای آزادی میهن اسیرمان و رفع فساد و تبعیض باشد.»
