نازنین زاغری تحت بازداشت نیروهای سپاه پاسداران با دستبند و پابند از زندان اوین به بخش روانی بیمارستان «امام خمینی» در تهران منتقل شده است.
نازنین زاغری روز دوشنبه ۲۴ تیرماه ۹۸، قبل از انتقال به بخش روانی گفت، «وقتی به ایران آمدم تا والدینم را ببینم سالم و سرحال بودم اما سه سال بعد به یک کلینیک سلامت روانی انتقال داده می شوم. به من نگاه کنید، این باید مایه سرافکندگی باشد. زندان برای من سخت تر و سخت تر می شود. من از اینکه در میانه یک بازی سیاسی گیر کنم متنفرم. به شدت متنفرم.»
به نازنین اجازه تماس تلفنی و یا دیدار با خانواده اش داده نشده است و مشخص نیست تا چه زمانی نازنین در بخش روانی این بیمارستان نگهداری خواهد شد.
در بیانیه ای که کمپین آزادی نازنین زاغری در این باره منتشر کرده، نوشته شده است، «نوع معالجات او یا طول دوره بستری بودن او در بیمارستان معلوم نیست… پدر خانم زاغری ساعت ها در بیمارستان منتظر ماند اما به او اجازه ملاقات با دخترش را ندادند. این غیرمعمول است. اکنون ۳۶ ساعت است که او در اختیار سپاه است و دسترسی حقوقی یا خانواده با او قطع است.»
پدر نازنین زاغری نمی داند که دخترش تحت چه نوع معالجه ای است و دلیل دخالت سپاه در روند معالجه نازنین زاغری چیست.
نازنین زاغری از روز شنبه ۲۵ خرداد ۹۸ در اعتراض به حبس ناعادلانه خود، دست به اعتصاب غذا زد و خواستار آزادی بدون قید و شرط خود شد. بیماری ها و مشکلات جسمی خانم زاغری شدت گرفت. همسر وی آقای ریچارد راتکلیف نیز همزمان و در همبستگی با همسرش در مقابل سفارت رژیم در لندن اعتصاب غذا کرد.
ریچارد راتکلیف در تماسی که با نازنین زاغری داشت گفت وی در صحبت هایش تأکید کرد، «خواسته اش برای پایان اعتصاب غذا آزادی بدون قید و شرط است.» او از قبل اعلام کرده بود که «دست به هر کاری خواهد زد تا به هر دو دولت یادآور شود دیگر بس است.»