شهرداری ویلیه آدام در فرانسه از تاریخ ۹ نوامبر ۲۰۲۴ به مدت دو هفته، پوستری بزرگ از مریم اکبری منفرد، یکی از قدیمی‌ترین زنان زندانی سیاسی در ایران، بر نمای ساختمان شهرداری نصب کرد. این پوستر با عنوان «شهامت در برابر بی‌عدالتی» به نمایش درآمد و به مقاومت و پایداری او در برابر سرکوب رژیم اشاره دارد.
در بخش زیرین این پوستر نوشته شده بود: «مریم اکبری منفرد پس از ۱۵ سال زندان همچنان در رنج است، زیرا او برای دادخواهی عزیزان اعدام‌شده‌اش ایستادگی می‌کند.» همچنین، این پوستر به تعداد بالای اعدام‌ها در ایران اشاره کرد: «۶۷۸ اعدام در سال ۲۰۲۴ در ایران. از زندانیان سیاسی حمایت کنید.»
تشدید فشارها در زندان
با وجود پایان دوران محکومیت ۱۵ ساله، رژیم آخوندی همچنان به اذیت و آزار مریم اکبری منفرد ادامه می‌دهد. اخیراً او از زندان سمنان به زندان قرچک ورامین، که به بدرفتاری و شرایط سخت شهرت دارد، منتقل شده است. این انتقال که اقدامی آشکار برای فشار بیشتر بر او محسوب می‌شود، بخشی از تلاش‌های رژیم برای جلوگیری از آزادی او است.
مریم اکبری منفرد که در اعتراضات سال ۱۳۸۸ بازداشت شد، بر اساس قوانین همین رژیم باید در سال ۱۳۹۸ پس از گذراندن ۱۰ سال زندان آزاد می‌شد. با این حال، دستگاه قضایی رژیم ابتدا ۵ سال دیگر به حبس او افزود و سپس با طرح اتهامات واهی، ۲ سال دیگر نیز به محکومیت او اضافه کرد.
اتهامات ساختگی و اقدامات انتقام‌جویانه
وزارت اطلاعات رژیم با پرونده‌سازی‌های ساختگی، اتهاماتی نظیر «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به رهبری»، «نشر اکاذیب» و «تحریک افکار عمومی علیه امنیت ملی» را علیه او مطرح کرد. این اتهامات در دو دادگاه فرمایشی در سمنان و اوین تأیید و بهانه‌ای برای ادامه حبس او شد.
بر اساس گزارش پروفسور جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، دلیل اصلی فشارها بر مریم اکبری منفرد، دادخواهی او برای سه برادر و یک خواهر شهیدش است.
تراژدی خانوادگی و دادخواهی بی‌پایان
مریم اکبری منفرد از دست دادن اعضای خانواده‌اش را هرگز فراموش نکرده است. برادر او علیرضا اکبری در شهریور ۱۳۶۰ زیر شکنجه به شهادت رسید. غلامرضا اکبری در سال ۱۳۶۴ اعدام شد و خواهر و برادر دیگرش، رقیه و عبدالرضا اکبری، در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ اعدام شدند.
رژیم آخوندی نه تنها او را از حق آزادی محروم کرده، بلکه در تیرماه ۱۴۰۳ با صدور حکمی ظالمانه دستور توقیف اموال او و خانواده‌اش را به دلیل دادخواهی صادر کرد.
سرنوشت مریم اکبری منفرد نمادی از بی‌رحمی رژیم ملایان و استقامت کسانی است که در برابر بی‌عدالتی ایستادگی می‌کنند. اقدام شهرداری ویلیه آدام برای حمایت از او، پیامی روشن از همبستگی جهانی با زندانیان سیاسی ایران و لزوم پاسخ‌گویی رژیم در قبال نقض حقوق بشر است.
