ورزش زنان از جمله لیگ فوتبال و والیبال زنان در ایران از هیچ حمایت دولتی برخوردار نیست.
طی روزها و هفته های اخیر اخباری درباره بی توجهی به ورزش زنان، کسر بودجه و مشکلات مختلفی که زنان ورزشکار با آن مواجه هستند در رسانه های حکومتی و اجتماعی منتشر شده است.
لیگ فوتبال زنان ایران
همزمان با برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال زنان در فرانسه، ششمین لیگ فوتبال زنان ایران نیز برگزار شد و با قهرمانی تیم فوتبال زنان شهرداری بم به پایان رسید.
در لیگ برتر فوتبال زنان محدودیت های زیادی از جمله مشکلات مالی تا حمل و نقل اعضای باشگاه وجود دارد. مرضیه جعفری سر مربی تیم بم در این باره گفت، «مشکلات زیاد است. همه سفرهایمان را با اتوبوس می رویم و بعضی وقت ها باید دو هزار کیلومتر در راه باشیم.»
وی درباره تبعیض میان زنان و مردان در ورزش ایران گفت، «خیلی از کشورها میان فوتبال زنان و مردان تفاوت قائل می‌شوند اما خب بعضی کشورها هم تفاوتی قائل نمی‌شوند. با این حال در فوتبال ایران اوضاع متفاوت است. قرارداد یک بازیکن متوسط لیگ برتر مردان به اندازه بودجه یک فصل لیگ برتر زنان ایران است… مشکل بزرگ ما این است که تبلیغات محیطی و پخش زنده هم نداریم.» (سایت حکومتی گذارنیوز – ۹ تیر ۱۳۹۸)
ممنوعیت پخش تلویزیونی و تهیه عکس و گزارش از مسابقات زنان باعث می شود که اسپانسرهای خصوصی نیز از تیم های ورزش زنان حمایت نکنند. پیش از این، شهناز یاری، سر مربی تیم فوتسال زنان سپیدرود تهران، در یک مصاحبه در این باره گفته بود، «اسپانسرها می خواهند دیده شوند. در غیر این صورت هزینه نمی کنند و این یکی از اساسی ترین مشکلاتی است که کار را برای فوتسال بانوان سخت کرده است.» (خبرگزاری حکومتی ایسنا- ۱۷ مرداد ۱۳۹۷)
در لیگ فوتبال سال ۹۷ قرار بود ۱۴ تیم در لیگ حضور داشته باشند اما به دلیل عدم حمایت مالی تنها ۱۱ تیم توانستند در لیگ فوتبال زنان شرکت کنند.
روز دوشنبه ۱۰ تیرماه ۱۳۹۸ یک عکس در فضای مجازی و رسانه های حکومتی حاشیه های زیادی ایجاد کرد. این عکس سمیرا رستمی، دروازه بان تیم فوتبال زنان ملوان بندر انزلی، را در حالی نشان می داد که با دستکش های پاره در تیم بازی می کند. وی در این رابطه گفت، «شاید خیلی از بازیکنان شرایط من را داشته باشند اما عنوان نمی کنند… نخواستم خیلی از مشکلات از جمله پاره بودن دستکشم را مطرح کنم.» (خبرگزاری رسمی ایرنا – ۱۰ تیر۱۳۹۸)
قابل توجه اینکه مسابقات جام جهانی فوتبال زنان در ایران هیچ انعکاسی در تلویزیون حکومتی ندارد و مردم مجبور هستند برای دنبال کردن جام جهانی فوتبال زنان نیز از شبکه های خارجی پیگیر این رقابت ها باشند.
لیگ والیبال زنان ایران
فقدان حامی مالی یکی از علل اصلی وضعیت اسفبار لیگ والیبال زنان در ایران است، پدیده ای که ورزشکاران آن را «مرگ تدریجی» توصیف می کنند.
تعداد محدود باشگاه‌ها، نبود حامیان مالی و عدم پوشش رسانه‌ای مسابقات، موانع جدی در مسیر موفقیت این ورزشکاران بوده است به نحوی که هر سال از کیفیت لیگ کاسته می شود. پویا نبودن لیگ موضوعی است که سبب آسیب رساندن به تیم ملی و سدی برای شرکت آنها در مسابقات بین المللی است.
شکوفه صفری، یکی از ملی پوشان والیبال، در گفتگو با خبرگزاری رسمی ایرنا گفت، «نقطه ضعف بزرگ والیبال زنان نداشتن لیگ خوب و پویا است که به تیم ملی آسیب می رساند. عدم پرداخت تعهدات مالی به والیبالیست ها به وسیله باشگاه ها، انگیزه هر کدام از این ورزشکاران را برای ادامه حضور در لیگ کاهش می دهد و هر سال بر این مشکلات افزوده می شود. در این دوره از لیگ والیبال قهرمان و نایب قهرمان این رقابت ها به دلیل مشکلات مالی نتوانستند در جام باشگاه های آسیا حضور یابند.»
مهسا سالاری نیز در مصاحبه با همین خبرگزاری گفت، «متأسفانه لیگ خوبی نداریم و تنها پنج تیم در لیگ حضور دارند که رقابت بین ۲ تیم است که این امر اصلاً خوب نیست و این موضوع سبب شد که لیگ حتی یک درصد هم به تیم ملی کمک نکند.»
متین زبر دست، نایب رئیس فدراسیون، در مورد لیگ والیبال زنان در ایران گفت، «دلیل پویا نبودن لیگ پایین بودن تعداد تیم هایی است که در لیگ حضور دارند. به دلیل روند چنین لیگی، تعداد ساعت هایی که بازی و تمرین می کنند یا در مسابقات حضور دارند، کاهش می یابد و قاعدتاً باید از نظر کیفی سطحشان پایین بیاید.» (خبرگزاری رسمی ایرنا- ۲۵ خرداد ۱۳۹۸)
چنین محدودیت هایی در سایر زمینه ها نیز وجود دارد. از دوچرخه سواری تا جلوگیری از ورود زنان به ورزشگاهها برای تماشای مسابقات فوتبال، تا راه ندادن خبرنگاران زن به سالنهای ورزش برای تهیه گزارش، آنچه که روز ۷تیر ۹۸ در جریان مسابقات انتخابی تیم ملی کشتی آزاد در سالن ۱۲هزار نفری ورزشگاه آزادی رخ داد.
با این همه، زنان ورزشکار ایرانی بارها و بارها شایستگی خود را در زمینه های مختلف ورزشی با کسب پی در پی مدال و قهرمانی در سطح بین المللی نشان داده اند. رودرروی همه فشارها و محدودیت هایی که با هدف به خانه راندن زنان بر آنها اعمال می شود، زنان ورزشکار با تلاش و پشتکار و با انگیزه بسیار در این پهنه کوتاه نیامده و صحنه را خالی نکرده اند و شایان تحسین و حمایت هستند.
