روز چهارشنبه ۲۶ دی ۱۴۰۳، تعدادی از فعالان زن در شهر سنندج، در مقابل ساختمان استانداری کردستان در سنندج جمع شده و علیه تأیید حکم اعدام برای زندانی سیاسی پخشان عزیزی توسط قضائیه رژیم دست به اعتراض زدند.
این تجمع علیرغم فضای امنیتی شکل گرفت. تجمع کنندگان بیانیه ای قرائت کردند.
نهادهای امنیتی از روز قبل تعدادی از فعالان زن را تلفنی تهدید کرده بودند.
در بیانیه ای که معترضین قرائت کردند آمده بود:
پخشان عزیزی، زنی که تمام زندگی خود را وقف یاری به همنوعان کرد، مددکار اجتماعی‌ای که بیش از یک دهه در میان بحران‌های انسانی در کمپ‌های آوارگان ایستاد، نماد خدمت بی‌شائبه، مقاومت در برابر ناامیدی و تجسم واقعی مهر و شفقت بود.
پخشان نه یک مددکار عادی، بلکه نقطه امید هزاران زن و کودک بود؛ زنانی که در سایه‌ی جنگ و ویرانی زندگی خود را از دست داده بودند و کودکانی که آینده‌ای جز تاریکی برای خود نمی‌دیدند.
حکمی که برای پخشان عزیزی، یک مددکار اجتماعی بی‌گناه و خدمت‌گزار، صادر شده است، عادلانه نبوده، چرا که نجات جان انسان‌ها و بازگرداندن امید به زندگی، هرگز جرم نبوده و نخواهد بود. لغو این حکم و احکام ناعادلانه تمامی زندانیان عقیدتی کمترین اقدامی است که می‌تواند اندکی از اعتبار انسانی و اخلاقی را برای نظام عدالت کیفری بازگرداند.
