زهرا احمدی زاده در خانواده‌ای متوسط و مذهبی در سال ۱۳۳۴ در آبادان به دنیا آمد.
شروع فعالیت سیاسی اش مصادف شد با آغاز قیام ضدسلطنتی در سال ۱۳۵۷. در همان دوران در جریان مطالعاتش با نام و اهداف سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا شد.
زهرا در آن ایام به تکثیر و پخش زندگینامه های مجاهدان شهید به ویژه مهدی و رضا رضایی می‌پرداخت و در برنامه‌ها و تظاهرات هایی که علیه رژیم شاه گذاشته می‌شد، شرکت می‌جست.
بعد از قیام ضدسلطنتی با ستاد مجاهدین در آبادان ارتباط برقرار کرد و در کلاسهای آموزشی سازمان شرکت کرد.
زهرا در بخش دانش آموزی سازمان در آبادان مسئولیت تکثیر اعلامیه‌ها را به عهده داشت. در زمان انتخابات ریاست جمهوری و کاندیداتوری مسعود رجوی اکثر شبها تا صبح به تکثیر اعلامیه و تراکت مشغول بود.
در جریان سیل خوزستان نیز او در کسوت فرمانده یک تیم از زنان مجاهد به یاری سیل‌زدگان شتافت.
او در سال ۱۳۵۹ به تهران آمد و در تظاهرات سی خرداد ۱۳۶۰ نیز فعالانه شرکت کرد. با تغییر شرایط جامعه و سرکوب خمینی، مانند سایر فعالین سیاسی، به زندگی مخفی روی آورد. این پروسه، تا شب ۵ مهر ۱۳۶۰ ادامه داشت.
زهرا در تظاهرات ۵مهر ۱۳۶۰ که برای اولین بار شعار مرگ بر خمینی در آن داده شد، از موثرترین نفرات در صحنه بود.
همراهانش می گویند، زهرا صبح زود و پیش از شروع تظاهرات ۵مهر، به آنها گفته بود، «من هرگز اسیر نخواهم شد»…
او در همین تظاهرات جانش را فدای آزادی ایران کرد.
با گذشت چهار دهه از تظاهرات ۵ مهر ۱۳۶۰، کماکان طنین شعار مرگ بر خمینی، با شجاعت و رشادت چهره هایی چون زهرا احمدی زاده در ذهن هر مخاطبی تداعی می شود. او چهره ای نیست که فراموش شود…
