زنان مقاومت ایران سه دهه است حساس ترین نقش ها را به عهده دارند
سخنرانی خانم سروناز چیت ساز، مسئول کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران، در مراسم بزرگداشت روز جهانی زن در پاریس.
دوستان عزیز،
میهمانان محترم، خانم‌ها و آقایان،
مایة افتخار ویژه برای من است که به شما در اجلاس سالانة روز جهانی زن خوش‌آمد بگویم. خوشحالم که امروز از اقصی نقاط دور هم جمع شده‌ایم و با یک چشم‌انداز مشترک برای آینده‌یی سرشار از برابری و عاری از تبعیض متحد شده‌ایم. این راز پیوند خواهرانة ما است.
روز جهانی زن نه‌تنها بزرگداشت نقطه عطف به‌دست‌آمده توسط جنبش زنان، بلکه یادآور سفری است که در پیش است و اهدافی که هنوز به‌دست نیامده است.
اجازه بدهید از صمیم قلب به زنان و دختران دلیر ایرانی تبریک بگویم که در قیام ۱۴۰۱ شجاعانه در مقابل نیروهای سرکوبگر خامنه‌ای ایستادگی کردند و اعمال شنیع یک رژیم زن‌ستیز را آشکار کردند.
در حالی که روز جهانی زن را گرامی می‌داریم، بسیار مهم است که زنان زندانی سیاسی ایرانی را به‌یاد بیاوریم که در مبارزه خود علیه شکنجه و زندان رژیم پایداری می‌کنند.
می‌خواهم یک نمونه را برجسته کنم. مریم اکبری‌منفرد، یکی از قدیمی ترین زنان زندانی سیاسی. او در پایان دوران محکومیت ۱۵ساله خود بار دیگر به سه سال زندان محکوم شد. جرم اصلی او دادخواهی برای خواهر و سه برادر شهیدش است. دو تن از برادران او در اوایل دهة ۱۳۶۰ و یک خواهر و یک برادرش در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در ایران در سال ۱۳۶۷ کشته شدند.
خانم اکبری ۱۵سال را در زندان‌های مختلف بدون حتی یک روز مرخصی برای معالجه تحمل کرده است. ما به او و تمام زنان زندانی سیاسی درود می‌فرستیم.
دوستان عزیز،
بیش از چهار دهه است که زنان ایرانی در خط مقدم مبارزه برای احقاق حقوق خود بوده‌اند و شجاعتی باورنکردنی در برابر سرکوب وحشیانه رژیم از خود نشان داده‌اند. شجاعت آنها جهان به آن گواهی داده است، ریشة عمیقی در مقاومت یک‌صد ساله در برابر دیکتاتوری شاه و آخوندها دارد.
از ابتدای حکومت آخوندها، زنان نقش ویژه‌یی در جنبش ما داشته‌اند. به‌همین دلیل، در ۳۹سال گذشته، تحت رهبری خانم رجوی، موضوع زنان و برابری در کانون توجه جنبش ما قرار داشته است.
طرح شورای ملی مقاومت ایران در مورد آزادی و حقوق زنان که در اردیبهشت ۱۳۶۶ منتشر شد، هشت سال قبل از چهارمین کنگره جهانی زنان در پکن، یک نقطه عطف قابل‌توجه در مسیر برابری بود.
زنان ایرانی با چنین میراث غنی، امروز پیشتاز قیام هستند.
به‌رغم این‌که بحث برابری رایج است، نتایج ملموس اغلب جا می مانند. اما در جنبش مقاومت ایران، زنان نه‌تنها مدافعان سرسخت تغییر بوده‌اند، بلکه حساس‌ترین نقش‌ها را به‌مدت بیش از سه دهه بر عهده داشته‌اند.
شورای مرکزی سازمان مجاهدین خلق ایران که تماماً از زنان تشکیل شده است، نهاد تصمیم‌گیرنده در مجاهدین است و تجسم عملی برابری زن و مرد را در عمل به‌نمایش می‌گذارد.
دوستان عزیز،
زنان گام‌های مهمی در جهت دستیابی به حقوق برابر برداشته‌اند، با این حال اذعان می کنیم که هنوز یک سفر طولانی در پیش است.
در پایان، از سخنان پرمعنای خانم زهرا مریخی مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران الهام می‌گیرم که مبارزة زنان را این‌چنین توصیف می‌کند: «یا راهی هست که باید رفت، یا راهی نیست و باید آنرا ساخت».
بار دیگر از تک‌تک شما به‌خاطر حضور امروزتان در اینجا تشکر می‌کنم.
