آمار تکاندهنده اعدام زنان در ایران؛ اعدام ۳۴ زن در سال ۲۰۲۴
مجازات اعدام در بسیاری از کشورهای جهان لغو شده است. در حاکمیت دیکتاتوری دینی ایران، اعدام صرفا یک مجازات نیست، اعدام استراتژی یک رژیم نامشروع برای بقاست.
در ۴ دهه گذشته اعدامها همه را در بر گرفته است، از مخالفان سیاسی، اقلیت های قومی از جمله کردها، بلوچها، ترکمنها و هموطنان عرب تا پیروان ادیان گوناگون در ایران.
سازمان عفو بین الملل سال قبل اعلام کرد که ۷۴درصد اعدامهای جهان در سال ۲۰۲۳ در ایران صورت گرفت. این در حالی است که طی سال ۲۰۲۴، تعداد اعدام ها در ایران به نسبت سال قبل ۱۵درصد رشد داشته و از ۸۵۰ در سال ۲۰۲۳ به ۹۹۷ تن در سال ۲۰۲۴ رسیده و شامل ۸ زندانی سیاسی هم می شود.
رژیم ملایان از اعدام نه برای مجازات متخلفین و مجرمان، بلکه برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه و برای حفظ حاکمیت خود استفاده می کند. در همین رابطه، رژیم نه تنها رکورددار اعدام سرانه در جهان است بلکه رکورددار اعدام زنان در جهان نیز میباشد.
اولین اعدام کننده زنان در جهان
از ۹۹۷ انسان اعدام شده در سال ۲۰۲۴ در ایران۳۴تن زن بودند. شاید در نگاه اول وجود ۳۴زن در میان قریب به هزار اعدامی رقم بالایی به نظر نرسد. اما باید در نظر گرفت که در هیچ کشوری، حتی یک دهم این تعداد زن اعدام نمی شوند.
در عین حال به واسطه نقش مادری زنان، حتی حبس آنها در سایر کشورها به مجازات های مابه ازاء تبدیل می شود تا کودکان آنها بی سرپرست نمانند. اما در ایران نه تنها هزاران زن زندانی وجود دارند بلکه هر ساله تعدادی از این زنان اعدام می شوند و کودکانشان بی سرپرست می شوند.
مقایسه آماری اعدام زنان در ایران
بر اساس آمار گردآوری شده توسط کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران، از سال ۲۰۰۷ تاکنون حداقل ۲۶۳ زن در ایران اعدام شده اند.
طی ۸ سال از سال ۲۰۱۳ تا سال ۲۰۲۰ حداقل ۱۲۰ زن در ایران اعدام شدند. در این سالها، میانگین سالانه اعدام زنان ۱۵تن بود. به این ترتیب، در سال ۲۰۲۴ که ۳۴ زن اعدام شده اند، تعداد اعدام زنان بیش از دو برابر این میانگین شده و افزایش نگران کننده ای را نشان می دهد.
از زمان روی کار آمدن رئیسی در سال ۲۰۲۱ تعداد اعدام ها از جمله اعدام زنان رو به افزایش گذاشت و سیر صعودی طی کرد. با مرگ رئيسی در ۱۹ مه ۲۰۲۳ و روی کار آمدن پزشکیان در اوت ۲۰۲۳، این سیر صعودی با شتاب بیشتر ادامه یافت.

از ۳۴ زنی که در سال ۲۰۲۴ اعدام شدند، ۲۳ زن یعنی نزدیک به ۶۸درصد در زمان پزشکیان اعدام شده اند که همین تعداد ظرف فقط ۵ماه، یک و نیم برابر میانگین ۱۵زن در سال می باشد.
بعد از مرگ رئیسی، به طور متوسط در هر ماه ۳.۳ زن اعدام شده اند. پزشکیان در ۱۷مهر ۱۴۰۳ صریحاً از اعدامها دفاع کرد. در صورتی که در ۳۴ ماه دوران ریاست جمهوری رئیسی، با اعدام ۶۳ زن، میانگین اعدام زنان در هر ماه به ۱.۸۵ تن بالغ می شد.

صدور احکام اعدام
بنا بر اسناد افشاء شده توسط شورای ملی مقاومت ایران، بیش از ۵هزار زندانی در ایران زیر حکم اعدام قرار دارند. این محکومیتها هر چند بهبهانههای مختلف صورت میگیرد، اما از آنجا که انگیزه اصلی آن حفظ رژیم آخوندی است، اعدامهای سیاسی محسوب میشود.
طی سال گذشته، دو زن زندانی سیاسی کرد به نامه های پخشان عزیزی و وریشه مرادی به اعدام محکوم شدند. یک فعال کارگری به نام شریفه محمدی هم به اعدام محکوم شده بود که حکم او متعاقباً نقض شد.
قضائیه آخوندها همچنین ۹ زندانی سیاسی را به اتهام «عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران» به اعدام محکوم کرد.

کارزار نه به اعدام
زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار کرج از فوریه ۲۰۲۴ کارزاری را به عنوان سه شنبه های نه به اعدام در اعتراض به افزایش اعدامها در ایران آغاز کردند.
روز سه شنبه ۱۰بهمن شماری از زندانیان زندان قزلحصار با راهاندازی کارزار «سهشنبههای علیه اعدام» اعلام کردند: «برای این که صدای ما شنیده شود، ما هر سه شنبه اعتصاب غذا می کنیم. روز سه شنبه را برای این انتخاب کردیم، چون اغلب این روز آخرین روز زندگی همبندی های ماست که در روزهای قبل به انفرادی منتقل می شوند.»
این زندانیان با «کارزار سه شنبه های نه به اعدام» تلاش کردهاند توجه بیشتر افکار عمومی داخلی و بینالمللی را به مساله نقض فاحش «حق زندگی» و اعدام گسترده زندانیان در ایران جلب کنند.
آنها تاکنون ۴۸هفته است که در روزهای سه شنبه دست به اعتصاب غذا می زنند و تعداد زندان هایی که به این اعتصاب پیوسته اند به ۲۸ زندان رسیده است. بند زنان در زندان اوین و بند زنان در زندان لاکان رشت نقش برجسته ای در این کارزار دارند. زنان و مردان زندانی شجاعانه شعار می دهند: «هم صدا، هم پیمان تا لغو حکم اعدام، ایستاده ایم تا پایان.»
حمایت جهانی از کارزار سه شنبه های نه به اعدام
در روز جهانی حقوق بشر ۱۰ دسامبر اعلام شد که بیش از ۳هزار تن از رهبران پیشین جهان، رؤسای دولت، وزرا، سفرا، نمایندگان پارلمان از کشورهای مختلف، مقامات ملل متحد، کارشناسان حقوق بشر، برندگان جایزه نوبل، و سازمان های غیردولتی فراخوان به توقف اعدامها در ایران را امضا کردند. این بیانیه مصادف بود با ۴۶مین هفته از کارزار «سه شنبه های نه به اعدام».
همچنین ۵۸۱ شهردار در فرانسه نسبت به روند فزاینده و هشدار دهنده اعدامها در دوره پزشکیان که بسیار بیشتر از سالهای گذشته است ابراز نگرانی کردند و به توقف اعدام ها در ایران فراخوان دادند.
در حمایت از «کارزار نه به اعدام در ایران» شهرداری منطقه ۱۷ پاریس با نصب یک بنر از تصاویر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، خواستار لغو حکم اعدام زندانیان سیاسی در ایران شد.
در این بنر تصاویر پخشان عزیزی و وریشه مرادی دو زندانی سیاسی کرد محکوم به اعدام، در کنار عکس ۹ زندانی سیاسی هواداران مجاهدین خلق ایران محکوم به اعدام قرار داشت که خواستار لغو حکم غیر انسانی اعدام این رزمندگان آزادی شده بودند.

در برابر رژیم اعدام و قتلعام که ۴۶سال است موجودیت خود را با انهدام حقوقبشر حفظ میکند، مقاومت ایران از ۲۰سال پیش بر ضرورت لغو اعدام تأکید کرده است.
لغو اعدام یکی از ماده های برنامه ۱۰ماده ای خانم مریم رجوی است. کارزار نه به اعدام در داخل و خارج ایران، جنبشی در همین راستاست؛ نه به حلقآویز روزانه جوانان، نه به اعدام زنان و نه به حکومت حلقههای دار.
جامعه جهانی باید رژیم آخوندی را طرد کرده و سران آن را به خاطر ۴۶سال جنایت علیه بشریت، نسل کشی و جنایت جنگی در برابر عدالت قرار دهد.
خواسته مقاومت ایران مشروط کردن روابط دیپلوماتیک و تجاری با رژیم آخوندی به توقف اعدام و شکنجه و پایان دادن به مصونیت سران رژیم از مجازات می باشد. رژیم آخوندی باید یک هیأت تحقیق بینالمللی برای بازدید از زندانهای ایران و دیدار با زندانیان بهویژه زندانیان سیاسی بپذیرد.