بالا بردن خشونت علیه زنان در زندان های رژیم ملایان
یکی از شاخص های برجسته خشونت علیه زنان در ماه دسامبر بالا بردن فشار و شکنجه های جسمی و روانی بر زندانیان سیاسی بود. ضرب و شتم زندانیان سیاسی، انتقال های ناگهانی به زندانهای دیگر، احضار و صدور احکام طولانی مدت برای فعالان مدنی و همچنین بازداشت های خودسرانه و نگهداری زنان بازداشتی به صورت بلاتکلیف در سلول انفرادی از جمله این موارد است که به صورت سیستماتیک انجام گرفته است.
رژیم آخوندی همچنین در ماه دسامبر دو زن را اعدام کرد. یک زن که هویت او مشخص نبود در هفته آخر آذرماه در زندان سپیدار اهواز و زینب خدامرادی روز ۷ دی ماه ۹۹ در زندان مرکزی سنندج به دار آویخته شدند.
حمله گارد ضدشورش به زنان زندانی سیاسی در زندان مخوف قرچک
روز یکشنبه ۲۳ آذرماه ۹۹ مسئولان زندان قرچک ورامین به همراه ۲۰تن از مأموران زن و مرد گارد زندان به بند ۸ حمله کرده و با شوکر و باتوم اقدام به ضرب و شتم زندانیان سیاسی محبوس در این بند کردند. سمیرا ایلخانی، خوش رفتار، کرمی و قره گوزلو از جمله پاسیارهای زن بودند که صغری خدادادی رئیس جدید زندان قرچک را در این حمله همراهی می کردند.
گارد ضدشورش همه زندانیان بند ۸ را با باطوم و شوکر مورد ضرب و شتم قرار دادند. در جریان حمله به بند ۸، زندانیان در سایر بندها روی دیوارها می کوبید و در همبستگی با زنان در بند ۸ شعار «مرگ بر دیکتاتور» سر دادند.
زندانی سیاسی زهرا صفائی از ناحیه سر با باطوم مورد اصابت قرار گرفت. بازوان وی از مچ تا آرنج همه کبود شدند.
پرستو معینی را که به کمک گلرخ ایرایی و مادرش، زهرا صفائی، رفته بود، از موهایش گرفته و روی زمین کشیدند. گارد زندان قصد داشت او را از بند خارج کند که سایر زندانیان دخالت کرده و او را از چنگ گارد نجات دادند. هر دو ساق پای پرستو معینی کبود شد. او همچنین از ناحیه قفسه سینه در اثر ضرب و شتم با شوکر درد داشت.
گارد زندان همچنین فروغ تقی پور را به شدت مورد ضرب و شتم قرار داد و او را از دست و پایش گرفته و از یک سوی سلول به سوی دیگر پرتاب کردند.
مرضیه فارسی، که بیمار و تحت مراقبت پزشک قرار دارد، در اثر ضرب و شتم و ضربه به سینه آسیب دید.
صبا کردافشاری نیز از ناحیه دندان آسیب دید و شانه و کمرش کبود شد.
مریم ابراهیم وند از ناحیه ساق پا و کمر آسیب دیده و دچار کبودی شد.
چند تن از ماموران گارد موهای گلرخ ایرایی را گرفته و او را روی زمین کشیدند و با بیان اینکه او باید به بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲الف اوین منتقل شود، وی را با خود بردند.
پس از این حمله وحشیانه هیچیک از زنانی که به شدت مجروح شدند مورد رسیدگی درمانی قرار نگرفتند.
تلفن های بند ۸ به مدت سه روز قطع بودند تا از درز خبر این حمله به زنان زندانی سیاسی جلوگیری کنند. خانواده های زندانیان برای گرفتن خبر از عزیزانشان حضوری به زندان مراجعه کردند ولی گارد زندان به دروغ به آنها گفتند که زندانیان مایل به ملاقات نیستند.
صغری خدادادی از زمان انتصاب به ریاست زندان قرچک فشار بر زندانیان سیاسی را به انحاء مختلف افزایش داده است.
انتقال ناگهانی زنان زندانی سیاسی
طی ماه دسامبر نیز برخی از زنان زندانی سیاسی به طور ناگهانی از بند زنان زندان اوین به زندان های دیگری منتقل شدند.
در تاریخ ۱۵ آذر ۹۹ سپیده فرهان از فعالین دانشجویی که در جریان اعتراضات سراسری دی ماه ۹۶ بازداشت شده بود به طور ناگهانی از اوین به زندان قرچک منتقل شد. در همین تاریخ مژگان کشاورز یکی از معترضین به حجاب اجباری نیز به قرچک منتقل شد. مسئولان زندان آنها را از بردن لباس های گرم و وسایل خود در فصل سرما محروم کردند.
سپیده فرهان در حال گذراندن دوره دو ساله حبس خود در زندان اوین بود. مژگان کشاورز ۳۸ ساله و مادر یک دختر ۱۰ ساله به ۲۳سال و شش ماه حبس محکوم می باشد.
صبا کردافشاری معترض به حجاب اجباری که به ۲۴ سال حبس محکوم است، در تاریخ ۱۹ آذر ۹۹ از بند زنان اوین به زندان قرچک منتقل شد.
زندانی سیاسی کرد سکینه پروانه ساعت ۱۰ شب ۲۳ آذر ۹۹، از زندان قوچان به دادسرای عمومی و انقلاب مشهد و صبح روز ۲۴ آذر ۹۹ به قرنطینه زندان مرکزی مشهد (زندان وکیل آباد) منتقل گردید. او در تاریخ ۶آبان ۹۹ از زندان اوین به زندان قوچان منتقل شده بود. سکینه پروانه در زمان حبس در زندان قرچک و اوین بارها مورد ضرب و شتم قرار گرفت و چندین بار به بیمارستان روان درمانی منتقل شد. در طول مدت حبس خود در زندان قوچان که نزدیک به محل سکونت خانواده اش می باشد نیز از ملاقات با آنها محروم بود.
ادامه فشارهای وزارت اطلاعات بر زینب جلالیان
زندانی سیاسی کرد زینب جلالیان که به حبس ابد محکوم است زیر فشارهای روحی- روانی برای ابراز ندامت و همکاری با وزرات اطلاعات قرار دارد. او پس از چندین بار انتقال به زندان های مختلف اکنون در قرنطینه زندان یزد محبوس است. زینب جلالیان از حق تماس و ملاقات محروم می باشد. وی طی تنها تماس کوتاهی که با خانواده اش داشت به آنها گفت: «از طرف حفاظت زندان یزد به وی گفته اند تا زمان اعلام ندامت و همکاری با بازجویان امنیتی از کلیه حقوق یک زندانی محروم خواهد ماند.»
عدم رسیدگی های پزشکی به زنان زندانی
یکی از شیوه های رایج شکنجه و آزار زندانیان سیاسی در زندان های ایران، محروم کردن آنها از دسترسی به درمان و رسیدگی های پزشکی است.
مکیه نیسی در اثر بی اعتنایی و محرومیت از رسیدگی پزشکی در زندان سپیدار اهواز جان باخت.
دوشنبه شب ۲۴ آذرماه ۹۹ مکیه نیسی در حالی که از درد فریاد می کشید به بند قرنطینه زندان سپیدار منتقل شد. وی با صدای بلند درخواست می کرد که به بیمارستان خارج از زندان منتقل بشود. اما مسئولین و نگهبانان زندان بدون توجه به او و بدون هیچگونه رسیدگی رهایش کردند. در نتیجه صبح روز سه شنبه ۲۵ آذر۹۹، مکیه نیسی فوت کرد. مکیه نیسی در شمار صدها زن عرب اهوازی بودکه در جریان موج بازداشت های خودسرانه پس از حمله به رژه نیروهای مسلح رژیم در اهواز شهریور ماه ۱۳۹۷، دستگیر گردید.
مسئولین زندان کچویی کرج از اقدام برای انجام آزمایش فوری زندانی سیاسی منیره عربشاهی خودداری کردند. پزشک متخصص در زندان کچویی روز ۲۳ آذر ۹۹ دستور داد که به دلیل تورم گلو و مشکل در تنفس ظرف ۴۸ ساعت یک آزمایش برای منیره عربشاهی انجام بشود. ولی این آزمایش تا ۵ روز بعد از این معاینه هم انجام نشد. غده تیروئید خانم عربشاهی باید اسکن شود تا در صورت لزوم تحت عمل جراحی قرار بگیرد.
منیره عربشاهی مادر یاسمن آریانی از معترضین به حجاب اجباری است که در حال گذراندن حبس خود به مدت ۵ سال و ۶ ماه می باشد. یاسمن آریانی نیز به کووید ۱۹ مبتلا شده است. او به همراه ۵ زندانی دیگر ایزوله شده و بدون رسیدگی های پزشکی رها شده اند. این مادر و دختر از رفتن به مرخصی محرومند چون مسئولین زندان اوین پس از انتقال آنها به زندان کچویی پرونده این دو زندانی سیاسی را به این زندان منتقل نکرده اند.
در پی تبعید صبا کردافشاری به زندان قرچک، مادرش راحله احمدی با مشکلات مختلف پزشکی ناشی از فشار عصبی مواجه شد اما از رسیدگی مناسب پزشکی محروم ماند. بر اساس یک گزارش از زندان اوین در تاریخ ۲۳آذر ۹۹ خانم احمدی برای راه رفتن به واکر نیاز دارد و دچار پارگی دیسک شده است. به گفته پزشک بهداری زندان اوین این ناتوانی حرکتی ناشی از فشار عصبی است و او باید توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب مورد معاینه قرار بگیرد.
سمیه کارگر به دلیل ابتلا به یک بیماری نادر چشمی به داروهایش نیاز فوری دارد. وی که در بند ۲۰۹ اوین در یک سلول چندنفره محبوس می باشد، دارای ضعف شدید بینایی است و برای انجام کارهای روزمره شخصی به دیگران نیاز دارد. با این وجود مأموران زندان از انتقال داروهایش به وی جلوگیری می کنند. سمیه کارگر، شهروند کُرد اهل ایلام و دانش‌آموخته رشته فلسفه دانشگاه تبریز می باشد.
اداره اطلاعات اهواز در یک اقدام ضدانسانی از مرخصی استعلاجی نجات انورحمیدی کارون، زندانی سیاسی محبوس در زندان سپیدار اهواز جلوگیری می کند. وضعیت جسمی این زندانی سیاسی ۶۲ساله وخیم می باشد. وی از بیماری تیروئید، فشار خون بالا و چربی خون رنج می برد. خانم انورحمیدی همچنین دچار بیماری چشم می باشد و بینایی او در خطر است.
نجات انورحمیدی در دهه ۶۰ به خاطر هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران به مدت ۲سال و ۴ماه در زندان بود. وی از سال ۹۷ در حال تحمل ۱۵ سال حبس در زندان سپیدار اهواز می باشد.
پرستار زندانی بهاره سلیمانی از رسیدگی های پزشکی محروم می باشد. وی به مدت دو ماه است که در وضعیت بلاتکلیف در سلول انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین محبوس می باشد. این پرستار زندانی طی ۱۰ماه ارتباط با بیماران کرونایی، از ناحیه ریه دچار آسیب شده و نیاز به درمان فوری دارد.
روز یکشنبه ۳۰ آذر ماه ۱۳۹۹، معصومه عسگری، فرهنگی بازنشسته علیرغم صدور گواهی عدم تحمل کیفر به دلیل بیماری های متعدد، از حق آزادی مشروط و سایر حقوق شهروندی یک زندانی محروم شد. این زندانی سیاسی در حال سپری کردن دوران ۵سال حبس تعزیری در زندان اوین می باشد. این معلم بازنشسته تنها سرپرست پسر ۱۵ساله اش می باشد. او به دلیل شرکت در تظاهرات صنفی معلمان در مرداد ماه سال ۹۷ بازداشت شد. وی از بیماری های روحی و فیزیکی رنج می برد. وی به دلیل وجود پلاتین در هشت نقطه از پایش مجبور به استفاده از واکر و ویلچیر برای حرکت است.
رد درخواست آزادی یک مادر با پابند الکترونیکی
دادستان شهر بوکان درخواست فاطمه داوند برای آزادی با پابند الکترونیکی را رد کرد. فاطمه داوند در حال گذراندن دوران حبس خود در زندان مرکزی ارومیه می باشد و مقامات زندان با درخواست او برای آزادی با پابند الکترونیکی موافقت کرده بودند. فاطمه داوند ۴۲ ساله و مادر سه فرزند است. او در جریان قیام سراسری آبان ۹۸ بازداشت شد. او جمعاً به ۳سال و ۹ماه حبس و ۳۰ ضربه شلاق محکوم شده است.
در زندان های رژیم زن ستیز ملایان مادران از مجازات های جایگزین حبس برخوردار نیستند.
وضعیت غذایی زنان در زندان ارومیه
طی ماهی که گذشت زنان محبوس در بند زنان زندان ارومیه به دلیل کیفیت پایین غذاهای زندان، چند بار به مسئولین زندان اعتراض کردند. گوشت به طور کامل از برنامه غذایی بند زنان زندان ارومیه حذف شده است. زندانیان ناچارند با هزینه شخصی و با امکانات ناچیز زندان غذا درست کنند . با توجه به نبود امکانات لازم و غیره بهداشتی بودن محیط پخت غذا در زندان، شماری از زندانیان در زندان ارومیه بیمار شده‌اند.
صدور احکام و احضار زنان فعال مدنی
صهباء حمادی(لمیاء) فعال فرهنگی که مادر دو فرزند است در تاریخ ۱۰ دی ۹۹ پس از صدور ۷ سال حکم راهی زندان سپیدار اهواز شد. خانم حمادی در سال ۹۷ در حالی که تنها ۲۰ سال داشت و هفتمین ماه دوران بارداری خود را سپری می کرد بازداشت شد. او طی دوران بازجویی به شدت مورد شکنجه قرار گرفت. آثار سوختگی بر روی دستانش در اثر شوک الکتریکی مشهود بود.
دو فعال حقوق زنان نجمه واحدی و هدی عمید توسط دادگاه انقلاب تهران جمعاً به ۱۵ سال حبس و ممنوعیت از فعالیت اجتماعی محکوم شدند.
زینب اسماعیلی از اعضای مادران آشتی کردستان به یک سال حبس محکوم شد.
پروین محمدی نایب رئیس اتحادیه آزاد کارگران ایران در تاریخ ۳۰ آذر ۹۹ توسط شعبه ۱ واحد اجرای احکام دادسرای اوین احضار شد.
مریم مهرابی در تاریخ ۱۹ آذر ۹۹ پس از احضار تلفنی به ستاد خبری اداره اطلاعات کرمانشاه در خصوص فعالیت های یکی از اعضای خانواده اش در خارج از کشور مورد بازجویی قرار گرفت.
بازداشت فعالان مدنی
نیروهای امنیتی در ماه دسامبر به دستگیری خودسرانه فعالان زن ادامه دادند که اسامی برخی از آنها در لیست زیر آمده است:
