کنفرانس در بروکسل به مناسبت روز جهانی زن ۲۰۱۷
بهمناسبت روز جهانی زن، جلسهیی با حضور نمایندگان پارلمان اروپا و پارلمان بلژیک و هیأتی از کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران به سرپرستی خانم سروناز چیتساز مسئول کمیسیون در بروکسل برگزار شد.
خانم آنتئا مکاینتایر، نایبرئیس حزب محافظهکار انگلستان و نماینده پارلمان اروپا؛ خانم آنا زابورسکا، نماینده پارلمان اروپا از اسلواکی؛ خانم الس ون هوف، نماینده پارلمان بلژیک و رئیس بخش زنان حزب دموکراتمسیحی؛ خانم نله لنن، نماینده پارلمان بلژیک از حزب لیبرال، و خانم فاتوماتا سیدیبه، نماینده پارلمان ایالتی بروکسل، در این جلسه که به طور مشروح توسط خبرگزاری اصلی بلژیک – بلگا –منعکس گردید، سخنرانی کردند.
خانم الس ون هوف در سخنان افتتاحیه خود به ضرورت توجه خاص «به رفتار نابرابر با زنان» تأکید کرد و گفت: روز جهانی زن بهترین فرصت است تا ما همبستگی خود را با زنان ایران ابراز کنیم. بر اساس گزارش شکاف جنسیتی که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد، ایران در میان ۱۴۴ کشور جهان حائز رتبه ۱۳۹ می باشد. از دهه ۸۰ (میلادی) تاکنون حدود ۴۰۰۰۰ زن به دلایل سیاسی در ایران اعدام شدهاند. در زمان رئیسجمهور بهاصطلاح مدره روحانی بیش از ۳۰۰۰ نفر اعدام شدهاند و این آمار به نسبت جمعیت، (حکومت) ایران را در بالاترین رده اعدامهای دولتی قرار می دهد.
زنان بهخاطر مبارزه برای دموکراسی، برابری و آزادی، زندانی میشوند. بعضی از مادرانی که کودکان خردسال دارند، بدون گذراندن روند درست قضایی زندانی میشوند. موارد متعددی از این بیعدالتیها وجود دارد انتظار اینکه ممکن است روحانی بتواند تغییراتی بهوجود بیاورد توهمی بیش نبود. در واقع پس از توافق اتمی، هیچ تغییری حاصل نشده است.
دوستان، بهرغم همه این موارد، من امیدوارم هستم.
در دسامبر گذشته من این فرصت را به دست آوردم که با خانم رئیسجمهور مریم رجوی در بروکسل ملاقات کنم. نظرات وی در رابطه با حقوق زنان مرا تحت تأثیر قرار داد. عزم وی در رهبری اپوزیسیون دموکراتیک ایران قابل ستایش است.
دومین دلیلی که مرا امیدوار میکند، پیروزی سیاسی بزرگ اپوزیسیون ایران است که توانست اعضای خود را به سلامت از کمپ لیبرتی به آلبانی منتقل کند. نزدیک به هزار تن از آنان زن و بسیاری از آنها در حال حاضر در آلبانی هستند.
بهعنوان کمیته نمایندگان پارلمان و شهرداران بلژیکی برای ایران آزاد، ما از تمامی جنبشهای دموکراتیک در سراسر جهان حمایت میکنیم. ما همواره پشتیبانی کامل خود را از جنبشهای دموکراتیک در ایران و تمام زنان تحت ستم بنیادگرایی مذهبی اعلام میداریم.
سپس خانم سروناز چیتساز در سخنرانی خود گفت: روز جهانی زن، مناسبتی است که ما بهخاطر مبارزه زنان برای ساختن آینده، آن را گرامی می داریم. این روز برای بالا بردن امید است، امیدی که زنان در سراسر جهان نسبت به آن نگرانند و برای بهدستآوردنش تلاش میکنند. در میهن من ایران، اگر چه زنان با یک رژیم زنستیز روبهرو هستند که محدودیتهای متعددی برایشان ایجاد کرده، اما آنها نیروی تغییر و امید آینده هستند. پس از سرنگونی دیکتاتوری سابق، رژیم جدید به سرعت سیاستهای عقبمانده و مستبدانه خود را تصویب کرد. با این حال، جامعه ایران بهطور گسترده، آرمان آزادی و دموکراسی را دنبال میکرد. شرکت فعال زنان در رویارویی با فاشیسم مذهبی آخوندها، تغییر بزرگی بود که سنگ بنای مقاومت علیه این رژیم را بنیان نهاد. به همین دلیل رژیم آخوندی تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا زنان ایرانی را به زنجیر بکشد و به حاشیه براند.
خانم چیت ساز در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع تحمیل حجاب اجباری و مقاومت ستودنی زنان ایران پرداخت و خاطرنشان کرد: تبعیض و انقیاد زنان در ایران تحت نام دین، نهادینه شده است. یکی از جدیترین محدودیتهای اعمالشده علیه زنان از روز اول روی کار آمدن این رژیم، حجاب اجباری بوده است. در زمان تصدی روحانی، رئیسجمهور بهاصطلاح میانه رو رژیم، وضعیت زنان در ایران بهمراتب بدتر شده است. سپاه پاسداران، شبهنظامیان بسیج و دیگر نیروهای سرکوبگر، در سرکوب و تجاوز به حقوق زنان دست باز دارند. این رژیم در استمرار سیاستهای زنستیزانه خود ۲۶ نهاد مختلف سرکوبگر را موظف به تحمیل حجاب اجباری نموده است. به گفته خانم رجوی و برخلاف ادعاهای آخوندها، هیچ اجباری در اسلام بهرسمیت شناخته نمیشود. نه به حجاب اجباری و نه به دین اجباری.
با وجود تمامی قساوتهایی که رژیم علیه زنان اعمال می کند، زنان ایران تسلیم نشده و با قوانین سرکوبگرانه آن مبارزه میکنند. اگر زنان انگیزه قوی نداشتند، قطعاً مرعوب شکنجههای بیرحمانه و قتلعامهای بیسابقه رژیم میشدند. آنها فداکاریهای بزرگی از خود نشان دادهاند، دهها هزار زن زندانی، شکنجه و اعدام شدهاند. آنها در خط مقدم اعتراضات و تظاهرات علیه این رژیم بودهاند و نقش عمدهیی در قیام ۲۰۰۹ ایفا کردهاند. بالاتر از همه، آنها در تمامی سطوح مقاومت ایران نقش کلیدی دارند و مبارزه برای آزادی را رهبری میکنند.
زنان در مقاومت ایران از انگیزه قوی برخوردارند، در دستیابی به آزادی و برابری متعهد بوده و هرگز مرعوب این رژیم نمیشوند و با عزم جزم به مبارزه خود بیش از هر زمان دیگر، ادامه میدهند. با گذشت هر روز، نقش غیرقابل انکار آنها در جنبش مقاومت بیشتر مشهود شده و توانستهاند نقش کلیدی و رهبریکننده را در این مقاومت بهدست آورند. بیش از ۵۰ درصد اعضای پارلمان این مقاومت را زنان تشکیل میدهند. مقاومت ایران و زنان پیشگام آن با رژیمی در جنگند که نه تنها دشمن مردم ایران، بلکه تهدید اصلی خاورمیانه نیز هست.
بنیادگرایی اسلامی که قلب آن در ایران است، نه تنها برای خاورمیانه، بلکه تهدیدی برای تمام جهان است و بهویژه زنان و دستاوردهای آنان را هدف قرار میدهد. از اینرو، مقابله با رژیم ایران باید به هدف اصلی مبارزه زنان در سراسر جهان تبدیل شود. همبستگی خواهرانه زنان در سراسر جهان باید به حمایت کامل در رویارویی با رژیم ایران فراخوان دهد.
بهرغم تمامی سختیها و خشونتی که رژیم ایران به زنان تحمیل کرده، آنها نقش پیشرو و بسیار مهمی را در این مقاومت ایفا کردهاند – نله لنن (نماینده پارلمان بلژیک)
آنگاه خانم نله لنن به سخنرانی پرداخت و از جمله گفت: من اولین بار ۱۱ سال پیش وقتی بهتازگی وارد سنای بلژیک شده بودم با مقاومت ایران آشنا شدم. موردی که همواره مرا تشویق کرده و الهامبخش من بوده این است که بهرغم تمامی سختیها و خشونتی که رژیم ایران بر مردمش بهویژه زنان تحمیل کرده، این مردم نه تنها تمایل خود به نبرد برای آزادی و دموکراسی را هرگز از دست ندادهاند، بلکه در مقایسه با سایر نقاط خاورمیانه که زنان در صحنه حضور ندارند، نقش پیشرو و بسیار مهمی را در این مقاومت ایفا کردهاند. من با رهبر اپوزیسیون خانم مریم رجوی ملاقات کردهام و با دیدگاه او کاملاً موافقم. او اعتقاد دارد که کلید دموکراتیک کردن خاورمیانه و ایران در رهایی زنان نهفته است و زنان نیروی تغییر هستند. آنها کسانی هستند که باید علیه بنیادگرایی اسلامی که خاورمیانه و جهان را تهدید میکند، بایستند. لذا تصادفی نیست که من همواره از جنبش شما حمایت کردهام و طی این سالیان نبردهای سختی را مانند خروج از لیست تروریستی که بهدرخواست (رژیم) تهران در آن قرار داده شده بودند با یکدیگر بهپیش بردیم.
همانطور که الس (ون هوف) نیز به آن اشاره کرد، من بسیار، بسیار خوشحالم که همه آن افراد، شامل ۱۰۰۰ زن، موفق شدند با امنیت به اروپا منتقل شوند. این پیشرفت بسیار مهمی بود. پس وقتی گذشته را نگاه میکنیم، ما خواهران بههمراه هم توانستیم مواردی را انجام بدهیم که چند سال پیش غیرممکن مینمود. لذا تشکر میکنم از زنان در مقاومت ایران. آنها ثابت کردند که با توانایی بالا و بهدستگرفتن رهبری این مقاومت، توانستند آنرا از سختیها عبور بدهند.
پیام من به زنان در ایران این است که آنها میتوانند با ایستادگی و مبارزه برای حقوق خود، به آزادی، دموکراسی و برابری دست یابند. این پیام و علامت بسیار روشنی است به آخوندها که روزهای آنها به شمارش افتاده و ما به آن امیدواریم. بهرغم میزان جرم، جنایت و قساوتی که آخوندها علیه مردم خود مرتکب شدهاند، مردم ایران هرگز ایده آزاد بودن را رها نخواهند کرد. من به شما اطمینان میدهم که مانند همیشه با شما خواهم ایستاد تا زمانی که آزادی و دموکراسی در ایران تحقق پیدا کند.
سخنران بعدی این جلسه خانم آنتئا مکاینتایر بود. وی در سخنان خود گفت: زنان ایرانی از زمره مترقیترین و تحصیلکردهترین زنان در خاورمیانه هستند و دهههاست برای بهدستآوردن حقوق خود مبارزه میکنند. سالهاست که آخوندها قصد سرکوب زنان را دارند، به همان شیوههایی که طالبان و اخیراً داعش زنان را سرکوب کردهاند.
به یاد داریم که چگونه تنها چند روز پس از به قدرترسیدن خمینی در فوریه ۱۹۷۹، او زنان را مجبور به پوشیدن حجاب کرد. یک ماه بعد از آن در ۸ مارس ۱۹۷۹، شاهد اولین و متأسفانه آخرین تجمع زنان در رابطه با روز جهانی زن بودیم. امروز ۳۸ سال از آن روز میگذرد. برایم جالب است که هزاران نفر از حامیان سازمان مجاهدین خلق ایران که مسلمان هستند، انتخاب کردهاند که روسری سنتی را بپوشند، مانند برخی از خواهرانی که در این جلسه حضور دارند. آنها در اعتراض به حجاب اجباری در آن تجمع شرکت کردند. آنها تأکید داشتند که زن باید حق انتخاب پوشش خود را داشته باشد و این نقش مهم مقاومت ایران در مبارزه با بنیادگرایی اسلامی است.
همانطور که میدانید خانم رجوی، دشمن شماره یک آخوندهاست. او یک جنبش ضد بنیادگرایی را برای بهوجود آوردن یک دولت غیرمذهبی در ایران رهبری میکند و خواهان اسلام بردبار است. همچنین خوشحالم که بگویم، او خواهان لغو مجازات اعدام است، چیزی که برای ما در پارلمان اروپا بسیار مهم است. این مورد بسیار مهمی است که یک زن رهبری اپوزیسیون اصلی ایران را برعهده دارد و این امر، شاخص مهمی است که دموکراتیک بودن یک حزب، پارلمان و یا کشور را مشخص میکند. این بیانگر شیوه رفتار آنان با زنان است و نقش زنان در آینده را تعیین میکند. من اینرا بهعنوان معاون رئیس حزب محافظهکار انگلستان میگویم، حزبی که تاکنون دو رهبر زن و دو نخستوزیر زن داشته است. بنابراین داشتن چنین زنان توانمندی در این جنبش اپوزیسیون، نه تنها یک چالش سیاسی برای حکومت مذهبی در ایران است، بلکه از نظر فرهنگی و ایدئولوژیک نیز آنرا بهچالش میکشد. لذا این ما را امیدوار میکند که در ایران آزاد فردا زنان قادر خواهند بود، مانند ما در غرب، بدون محدودیت قوانین قرون وسطایی، زندگی عادی خود را همراه با دسترسی به همه فرصتها داشته باشند.
در پایان میخواهم از این فرصت استفاده کنم تا همبستگی خود را با مقاومت ایران و بهخصوص اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران ابراز کنم. آنها در کمپ لیبرتی در عراق، بهطور مستمر تحت حملات نیروهای عراقی و (رژیم) ایران بودند و تعدادی از آنها کشته شدند. خوشبختانه آنها از لیبرتی به سلامت به آلبانی منتقل شدند. بهترین آرزوها را برای شما دارم و میخواهم بدانید که ما هر کاری از دستمان بر بیاید برای کمک به مردم ایران جهت تعیین سرنوشت و آینده خود انجام خواهیم داد.
 |  |
حضور چنین زنان توانمندی در جنبش اپوزیسیون، نه تنها یک چالش سیاسی بلکه یک چالش فرهنگی و ایدئولوژیک برای حکومت مذهبی در ایران است. – آنتئا مک اینتایر (نماینده پارلمان اروپا از انگلستان)
خانم آنا زابورسکا در سخنان کوتاهی گفت: بسیاری از ما در پارلمان اروپا در مورد موضوع احترام به حقوقبشر در ایران نگرانیم. من میخواهم روی حقوق زنان تمرکز کنم. وضعیت زنان در چند سال گذشته رو به وخامت گذاشته است. به گفته منابع حکومتی، بیش از ۲۰۰۰ زن در خیابانهای تهران زندگی میکنند. زنان مجبور به رعایت حجاب هستند و باید به اجبار روسری بهسر کنند…
در ایران ما شاهدیم که یک دیکتاتوری مردسالار چگونه با زنان رفتار میکند. تصادفی نیست که در اپوزیسیون ایران زنان نقش برجستهیی دارند. من این فرصت را داشتم که با خانم رجوی حین دیدارش از پارلمان اروپا ملاقات کنم. او رهبری است که خواهان برابری زن و مرد است. در جنبشی که او نمایندگی میکند، زنان مسئولیتهای ارشد رهبریکننده بر عهدهدارند. این برای ما نشانهیی از امید است. این یکی از دلایلی است که در پارلمان اروپا، جنبشی که مریم رجوی آنرا رهبری میکند، از حمایت بالایی برخوردار است. من واقعاً معتقدم که هر رژیمی که زنان را سرکوب کند، محکوم به فناست و زمان آخوندها نیز بهسر خواهد آمد. اما در حال حاضر باید رژیم آخوندها را بهدلیل اعدامهای ناعادلانه بهسختی زیر فشار گذاشت تا آنها به سوی احترام به حقوقبشر و حقوق زنان حرکت کنند. من قول میدهم که در رابطه با کمک به زنان در ایران، هر کاری از دستم برآید انجام بدهم.
هیچ دموکراسی بدون حقوق زنان وجود ندارد و زنان ایران، آینده ایران و آینده تمامی کشورهای جهان هستند و من با تمام قوا از مبارزه آنها حمایت میکنم. – فاتوما سیدیبه (نماینده پارلمان بلژیک)
سپس خانم فاتوما سیدیبه طی سخنانی گفت: مبارزه زنان در ایران موضوعی است که من از چندین سال پیش از آن حمایت میکنم. در رابطه با نقض حقوق زنان و بیعدالتی علیه زنان ایران که بهطور سیستماتیک قربانی قوانین سرکوبگرانه هستند، من نمیتوانستم و نمیتوانم بیتفاوت باشم. وظیفه خود میدانم که با آنها همبستگی داشته باشم و حمایت خود را از آنها اعلام کنم.
من چندینبار در پاریس در گردهمایی بزرگ ایران دموکراتیک شرکت کردهام و آخرین بار که آنجا بودم. همکارم خانم الس ون هوف را آنجا دیدم. هر بار یک تجربه بسیار ویژه بوده است. دهها هزار هوادار و پشتیبان که از سراسر جهان آمدهاند، بهخصوص شخصیتهای سیاسی از سراسر جهان، تا همه با یک صدا در دفاع از تغییر دموکراتیک در ایران صحبت کنند. همه گردهم آمدهاند تا از برنامه دموکراتیک مریم رجوی حمایت کنند و در دفاع از مقاومت در برابر دیکتاتوری مذهبی آخوندها.
وضعیت زنان در ایران همچنان فاجعهبار و بسیار دردناک است و بهطور واقع کلامی برای توصیف آنچه آنها تحمل میکنند وجود ندارد. آیا در جهان امروز، هیچ حکومتی وجود دارد که به اندازه (رژیم) ایران، زنان را در تاریخ معاصر اعدام کرده باشد؟ طی ۴ سال ریاستجمهوری روحانی بهاصطلاح مدره، وضعیت طبعاً بهبودی نداشته است، بلکه بسیار وخیمتر شده است. دستکم ۷۵ زن تا بهحال اعدام شدهاند هر گونه افزایش روابط اقتصادی و دیپلوماتیک با (رژیم) ایران باید به بهبود وضعیت حقوقبشر و توقف اعدام و شکنجه مشروط شود و ما باید از مماشات با این رژیم سرکوبگر که مردم را سرکوب میکند، دست برداریم.
لذا باید با تمام قوا از اپوزیسیون دموکراتیک ایران حمایت کنیم که در آن زنان نقش رهبری را دارند؛ و این یک عنصر مهم در جهان در رابطه با وضعیت این کشور است، جایی که زنان ایستادهاند و بیش از ۴۰ سال است که مبارزه میکنند تا از بربریت و بنیادگرایی خارج شوند. آری، باید از آلترناتیو دموکراتیک حمایت کرد برای یک ایران آزاد و دموکراتیک و همگانی. و همانطور که گفتم، زنان شاخص دموکراسی هستند. یعنی هیچ دموکراسی بدون حقوق زنان وجود ندارد و زنان ایران، آینده ایران و آینده تمامی کشورهای جهان هستند. و من با تمام قوا از مبارزه آنها حمایت میکنم برای جدایی دین از دولت، برای یک ایران آزاد و دموکراتیک و برای اینکه زنان سرانجام بتوانند جایگاه خود را در این منطقه از جهان تثبیت کنند.
در انتها خانم الهام زنجانی، از اعضای کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران، سخنانی ایراد کرد و از جمله گفت: زنان اولین قربانیان رژیم زنستیز (حاکم بر ایران) هستند و تا به امروز ۴۰ درصد از ۱۲۰ هزار تن از اعضای این مقاومت که اعدام شدهاند، از زنان بودند. زنانی که بعضاً تنها ۱۳ سال سن داشتند. زنان باردار هم اعدام شدند. من اینجا هستم تا به شما تجربه خودم را بگویم. من از نسل جدید هستم. در غرب بزرگ شدم، ولی به این مقاومت پیوستم، چون در دموکراسی کامل و با حقوق کامل بزرگ شدم. در دانشگاه تحصیل میکردم و هر آنچه که میخواستم را داشتم. ولی چون میدانستم زنان در کشورم همین آزادیها و دموکراسی را که من با آن بزرگ شدهام نداشتند، همیشه برایم یک سؤال وجود داشت که من برای مردمم چه کاری میتوانم بکنم؟ و من راهحل را در این جنبش یافتم که هر چه داشته است را برای تمام مردم ایران و برای آینده ایران گذاشته است.
بعد از پایان تحصیلات دانشگاهی به کمپ اشرف برای بازدید رفته بودم، ولی تصمیم گرفتم آنجا بمانم. در سالهای بعد شرایط عراق تغییر کرد و بدتر شد. ما مشکلات مختلفی داشتیم. نیروهای آمریکایی عراق را ترک کردند، نیروهای عراقی حفاظت را بهدست گرفتند و همهچیز تغییر کرد. در آن زمان دولت وقت عراق، (دولت) مالکی دوست نزدیک رژیم ایران بود و لذا حملات به کمپ اشرف شروع شد. بسیاری از دوستانم در این حملات جان خود را از دست دادند. من خودم در حمله دوم در ۸ آوریل ۲۰۱۱ (۱۹ فروردین ۱۳۹۰) مجروح شدم ، زمانی که نیروهای عراقی هجوم آوردند تا همه را بکشند به ما گفتند، از طرف دولت اجازه رسمی دارند که همه را بکشند و زنان را با خود ببرند! سپس شروع به حمله به افراد و کشتن آنها کردند و یکی از این سربازان یک نارنجک پرتاب کرد که دست چپ و تمام دست راستم را نابود کرد، هر دو پایم را مجروح کرد. پیش از این در یک حمله قبل تر ۵ دندانم هم از بین رفته بودند. افراد بسیاری در این حملات جان باختند و تنها جرم آنها خواستن آزادی و دموکراسی و یک ایران آزاد بود.
میخواهم به شما بگویم که زنان ایران رنجهای بسیاری کشیدهاند طی بیش از ۳۸ سال، آنها قربانیان اول همه قوانینی بودهاند که علیه آنان اعمال شده، ولی هرگز دست بالا نکرده و هرگز مأیوس نشدهاند.
