در جریان کنفرانس بین‌المللی به‌مناسبت روز جهانی زن در آلبانی، یک نمایشگاه عکس، از مبارزات ۱۵۰ساله زنان ایران در راه آزادی همراه با تصاویری از زنان پیشتاز و آزادیخواه ایران، درمعرض بازدید شرکت کنندگان در این کنفرانس قرار گرفت.
مریم رجوی ضمن بازدید از این نمایشگاه، طی سخنانی به تقدیر از مبارزات زنان ایران پرداخت و با تقدیم گل نسبت به زنان شهید و پیشتاز و مجاهدان و مبارزان راه آزادی ادای احترام کرد. وی گفت:
از همه کسانی که دست‌اندرکار تهیه و تدارک این ابتکار زیبا بودند، و این صحنه‌ها را برای ما مجددا یادآوری کردند صمیمانه تشکر و سپاسگزاری می‌کنم. به این دلیل که لحظاتی از راه طولانی و پر مشقت زن ایرانی را در این سالیان آن هم در نبرد با چند دیکتاتوری به‌تصویر کشیده‌اند.
این، تاریخ قهرمانی زن ایرانی است و البته، تاریخ رنج‌های زنان ایران هم هست.
عکس‌هایی در این جا هست انگار که هر کدامش هر تابلوش داره یک تاریخ را بازگو می‌کند.
نگاه کنید به عکسِ شهید قهرمان طاهره طلوع که با دشنه پاسداران خمینی در قلب‌اش به شهادت رسید و او را در چهار زبر این چنین به نمایش گذاشتند با آن همه شناعت و قساوت. فکر نمی‌کردند که یک روزی این عکس و این صحنه تبدیل بشود به یک صحنه‌یی که هر زن ایرانی را و هر زن آزادیخواه را در دنیا به جوش و خروش و حرکت در می آورد.
یا عکسِ ندا آقاسلطان را در خیابان‌های تهران نگاه کنید: آن چه که واقع شد دنیایی را به لرزه در آورد.
یا عکس خواهران عزیزمان در اشرف و لیبرتی چه آن‌ها که در حمله موشکی به شهادت رسیدند چه آن‌ها که در حمله رو در رو و آن نبرد حماسی که زهره و یارانش آن‌جا خلق کردند این‌ها همه تاریخ ماست.
تاریخ پایداری مردم ما برای آزادی علیه استبداد و دیکتاتوری. البته واقعیت این است که در این فرصت کم در این جای محدود نمی‌شود همه این تاریخ را به تصویر کشید و کلا هم باید گفت که بخشِ کمی از قهرمانی‌های زنان ایران به ثبت رسیده یا به‌تصویر کشیده شده.یا در مورد آن صحبت شده و این بخشی از زن ستیزی مرتجعین و حاکمان است که اجازه نمی دهند دلاوری‌ها جنگاوری‌ها و قهرمانی‌های زنان حتی بازگو بشه یا به تصویر کشیده بشه آن چه هم که باقی مانده یا تحریف کردند یا سانسور. به هرحال ما از میان انبوه تحریف و سانسور توانسته‌ایم این میزان را به‌دست بیاوریم.
اما واقعیت این است که تلخی‌ها و جراحت‌ها و دردهایی هم از زندگیِ این ۱۵۰ساله خواهران ما در ایران، این جا به تصویر کشیده شده که باز گوشه بسیار بسیار کمی هست از واقعیت. ولی با این حال همین میزان محدود هم خودش یادآوری پیشینه تاریخی زنان ایران است. و تاریخچه همه تلاش‌هایی که بی‌وقفه در این سالیان زن ایرانی پنهان و آشکار به آن مشغول بوده. بنابراین دلم می‌خواهد این‌جا از مبارزه و فداکاری آن‌ها، از آن همه که بر تخت‌های شکنجه شلاق خوردند و ایستادگی کردند؛ که من الان نمایندگی از زنان زندانی و خواهران عزیزمان را که در زندان‌ها و در شکنجه گاه‌ها در خانه‌های مسکونی و در بندهای مختلف زیر شلاق پاسدار و زیر سرکوب بدتر از شلاق پاسدارها مقاومت کردند تا به این جا آن‌ها را الان دیدم و افشاگری‌های آن‌ها و تلاش‌های روشنگر و آگاهی بخش آن‌ها در همه عرصه‌ها در همین تصاویر کوتاه به‌چشم می‌خورد. باید بگویم که آن چه که ما الان در دست داریم از شعر تا رمان تا آموزش و کارهای علمی و پژوهشی بخش ناچیزی هست از یک تاریخ غنی پربار و طولانی. این نشان می‌دهد که خواست‌های امروزِ مردم ایران و به‌خصوص زنان ایران برای آزادی و برابری علیه دیکتاتوری‌های حاکم، به‌خصوص علیه دیکتاتوری ولایت فقیه چه پشتوانه قدرتمند غنی و طولانی دارد، و چطور در این سالیان قدم به قدم این مبارزه تکامل پیدا کرده و چطور توانسته یک نقش محوری در مقاومت مردم ایران برای آزادی را امروز ایفا کند.
وقتی این تصویرها را کنار هم بگذارید، معنی‌اش این است که در امتداد همین پایداری‌ها، قطعاً زن ایرانی، تاریخ را ورق خواهد زد. دیکتاتوری ولایت فقیه و مرتجع و عقب مانده و قرون وسطایی و البته جنگ افروز و تروریسم حاکم بر ایران را سرنگون خواهد کرد و روز آزادی مردم ایران فراخواهد رسید. شعار زنان ایران در این سالیان همواره مرگ بر اصل ولایت فقیه زنده باد آزادی.
آری این رژیم سرنگون خواهد شد قطعاً به دست زنان پیشرویی چون شما و نسلی از مردان رها که در مورد آن صحبت کردم و هم چنین به همت و یاری زنان و مردان آزاده ایران که دیگر این رژیم را تحمل نخواهند کرد و قطعا سرنگونی آن بیش از هر زمان دیگر نزدیک است و آن روز روز آزادی مردم ایران روز رهایی مردم منطقه از رژیم جنگ افروز ولایت فقیه و روزی است که صلح و امنیت در کل دنیا تضمین خواهد شد.
