در اواخر مرداد ۱۴۰۳، در بحبوحه تشدید اعتراضات پرستاران و کارکنان درمانی در سراسر ایران، نیروهای امنیتی رژیم ایران زهرا تمدن، سرپرستار بیمارستان مسیح دانشوری در تهران را بازداشت کردند. بازداشت زهرا تمدن بخشی از سرکوب گسترده‌تری است که متوجه کادر درمانی شده که در اعتراضات به شرایط کاری و حقوق ناکافی شرکت کرده‌اند.
روز سه‌شنبه، ۳۰ مرداد ۱۴۰۳، زهرا تمدن، سرپرستار بیمارستان مسیح دانشوری در تهران، توسط ماموران اطلاعاتی بازداشت شد. هویت ماموران بازداشت‌کننده و محل نگهداری او همچنان نامشخص است، اما گمان می رود که بازداشت او به دلیل شرکت در اعتراضات و تشویق کارکنان بیمارستان به اعتصاب صورت گرفته است.
همکاران زهرا تمدن در بیمارستان مسیح دانشوری اعلام کرده‌اند که در صورت عدم آزادی فوری او، دست به اعتصاب خواهند زد. همچنین گزارش‌ها حاکی از بازداشت چهار نفر دیگر از کارکنان درمانی است که هویت آنها هنوز فاش نشده است.
اعتراضات مداوم و مطالبات کادر درمان
اعتصاب‌ها و تجمع‌های اعتراضی پرستاران و کادر درمانی در دست‌کم ۲۰ شهر ایران از جمله مشهد، تبریز، اهواز، رشت، کرمانشاه، اصفهان، دهدشت، جهرم، آبادان و مریوان ادامه دارد. این اعتراضات ناشی از شرایط کاری وخیم، فشار کاری طاقت‌فرسا و نقض حقوق سیستماتیک آنها است.
پرستاران مجبور به اضافه‌کاری اجباری، شیفت‌های طولانی ۱۲ ساعته و دریافت حقوق بسیار پایین هستند که حتی توانایی تأمین نیازهای اولیه زندگی را از آنها سلب کرده است. رژیم همچنین از اجرای تعرفه‌های خدماتی و قراردادهای مورد توافق با پرستاران خودداری کرده و این موضوع نارضایتی‌ها را تشدید کرده است. در نتیجه، مهاجرت پرستاران از ایران در ماه‌های اخیر سرعت بیشتری گرفته و تخمین زده می‌شود که ماهانه بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ پرستار برای یافتن فرصت‌های بهتر در خارج از کشور مهاجرت می‌کنند.
در طول این اعتراضات، پرستاران با سردادن شعارهایی چون «پرستار می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد»، «فقط کف خیابون، به‌دست میاد حقمون»، «هزینه‌ها دلاریه، حقوق ما ریالیه»، «قدرت ما جمع ماست، حاصل دسترنج ماست»، «پرستار داد بزن حقتو فریاد بزن»، «فقط شعار شنیدیم، هیچ ثمری ندیدیم»، «وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه»، «از شیراز تا مشهد، اعتصاب اعتصاب»، «با کرونا جنگیدیم، حمایتی ندیدیم» و «وعده وعید نمی‌خوایم، ما حقمونو می‌خوایم» خواسته‌های خود را مطرح کرده‌اند.
بازداشت زهرا تمدن و دیگر کارکنان درمانی نشان‌دهنده افزایش نارضایتی در میان جامعه پزشکی ایران است که خواستار پایان شرایط کاری سرکوبگرانه و اجرای حقوق خود هستند. واکنش رژیم به این اعتراضات مسالمت‌آمیز با سرکوب شدید همراه بوده و به دستگیری کارکنان درمانی منجر شده است. وضعیت همچنان متشنج است زیرا کارکنان درمانی در سراسر ایران به مبارزه خود برای عدالت، رفتار منصفانه و حق اولیه دستمزد کافی ادامه می‌دهند.
